Svilajnac

pinkie · Prijatelj foruma

Ah da, dobro me podsetiste..Svilajnac, grad Bidze..Predsednikaopstine..Coveka koji je od Svilajnca napravio mesto kojim se svaki gradjanin ponosi..Svaka cast coveku Wink

Grad cveta uz njega Rolling Eyes

Chokoholic · Početnik Domaćeg.de

E dok nije dosao Budza na vlast, Svilajnac je bio samo poznat u okolini po svojoj pijaci i bogatim ljudima sto su po inostranstvu...od kad je Budza dosao na vlas u sredini '90-ih je preporodio grad...svaka mu cast:)

Mali milion puta sam bio na bazenu, nekoliko puta igrao basket protiv vaseg tima u sali pored bazena, po vasarima visio, gledao fudbal kad je dolazio Partizan...jer ipak Lapovo nije bilo toliko daleko...puno pozdrava za ljude iz tog kraja...mozda se vidimo na leto Wink

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Istorija

Svilajnac ima jako dugu istoriju.To potvrdjuju brojni dokumunti gde se on pominje,a jedan od najstarijih je turski popis naselja resavskog kraja iz 1467.godine.U tom popisu Svilajnac se pominje kao “selo od 30 kuca”.Ime je dobio po glavnom zanimanju svojih zitelja u tom vremenu-uzgajanje svilene bube i izrada svile.
U postojecoj arhivi mogu se naci i druga imena za Svilajnac,a to su Svilainica,Svilaenac,Svilajnica..
Broj domacinstava u Svilajncu je vremenom varirao-1718.god. je imao svega 12 domova ,a1733. god. Je imao 28.

Za vreme Milosava Resavca, kome je Svilajnac bio stalno sedište, varoš napreduje u pogledu broja stanovnika. Naseljavaju se pojedinci iz okoline Požarevca, iz Jasenice, Lepenice iz Stare Srbije i Makedonije, niškog i vranjskog okruga, iz Srema i iz erskog kraja. Oni su se obično doseljavali kao dečaci, na izučavanje trgovine i zanata, pa posle otvarali radnje za sebe, ženili se i tako ostajali za stalno. U Svilajncu tada ima 246 zanatlija, 180 trgovaca i oko 500 kuća zemljoradnika. Među trgovcima ima 39 izvoznika i industrijalaca.
U doba Turaka u Svilajncu je bio magistrat (sud) za ćuprijsku nahiju ...
Crkva je podignuta 1827. godine, a osvećena 9. maja 1828. godine. Slavi Svetog Nikolu Mladog. Podigao je narod prilozima.
U Svilajncu 1832. godine izgradjena je bolnica .(u Srbiji je u to vreme postojalo svega jos dve bolnice)
1868. godine osnovana je prva citaonica.
1862.god je formirana prva posta,a 1869. god. Svilajnac je dobio prvu telegrafsku stanicu.U Svilajncu je izdat prvi provincijski list u Srbiji.To je bio “Resavski postonosa”(1871-1872)
Kako je Srbija kroz istoriju bila na udaru mnogih tudjinskih vojski ,tako ni sam Svilajnac nije bio postedjen.Mnogo puta je bio rusen,mnogo stanovnistva je poubijano,stradala su mnoga kulturna dobra…
Grad na Resavi i Opština Svilajnac, zahvaljujući prirodnim bogatstvima, uvek se brzo oporavljali.
Zahvaljujuci vrednom stanovnistvu Svilajnac je poznat po dobrim ratarima i stocarima.On je siguran proizvodjac i snabdevac trzista u Srbiji i sire.
U najnovije vreme Silajnac ima intenzivan rast i razvoj.
U periodu od 1990-2000 godine taj razvoj je bio najintezivniji. Na mestu gde se resavska dolina stapa sa moravskom, u podnožju drevnog utvrđenja na Banjici, jedno je naselje vekovima trpelo razne civilizacijske uticaje. Na jednoj od mnogobrojnih balkanskih raskrsnica, na vetrometini rimskih, osmanlijskih i germanskih pohoda, vekovima se današnji Svilajnac odupirao raznim osvajačkim nasrtajima i poput mnogih utočišta srpskog naroda, uprkos svemu uspeo je ne samo da opstane, već i da postane važno urbano raskršće zapadne i istočne civilizacije.
Izrastao iz temelja ruralnog srednjevekovnog naselja, Svilajnac je kao značajni industijski centar Srbije, zadržao duh starih vremena. Prava čaršija – današnja ulica Svetog Save sa trgom Laze Stojanovića, na kome je nekada stajao kantar opštinski i Kriva čaršija – današnja ulica Stevana Sinđelića i danas predstavljaju jezgro Svilajnca i omijeno sastajalište Svilajnčana. Na mestu gde se nekada nalazila Mala vaga, danas je oblikovan najatraktivniji deo Svilajnca. Upravo tu gde se prožima staro i novo, izdižu se i spomenici Mari Resavkinji i Stevanu sinđeliću, kao trajno podsećanje žiteljima Svilajnca na njihovo poreklo.
Veliki značaj za viševekovno postojanje i postepeno prerastanje Svilajnca iz ruralne sredine u varošicu, a potom iz varošice u industijski centar, svakako ima i očuvanje tradicije starih zanata. Tako nas jedan zapis iz 1900. godine podseća da je grad tada brojao sedamnaest esnafa: lončarski, papudžijski, terzijski , mehanski, abadžijski ćurdžijski, obućarski, bakalo-trgovački, stolarsko-kožarsko-kolarski, dunđerski, kovačko-puškarsko-potkivački, berbersko-bojadžijski, botladžijsko-trgovački, terzijsko-krojački, užarski, opančarski i pekarski. Tada je kažu u gradu bilo četiri stotine zanatlija. Iako je danas deset puta manje, stare zanatlije su i dalje tu, da se njihova umeća ne bi prepustila zaboravu. Zahvaljujući njima, mnoge su se zanatlijske veštine proteklih decenija postepeno premeštale u prostrane fabričke hale.

I danas sledbenici manasijskih učitelja pripremaju mlade generacije da sutra nastave sa kulturom, privrednim i industrijskim razvojem njihovog grada. Ali na sreću Svilajnčana i u tome tradicija ima presudnu ulogu, jer kao i u davna vremena i danas se ovde mladi vaspitavaju i uče kako da sačuvaju i što bolje oplode zemlju koja im je život podarila. Stoga osim Gimnazije i Tehničke škole, poseban značaj ne samo za Svilajnac, već i za čitav resavski kraj, ima ovdašnja Poljoprivredno – veterinarska škola.. Znaju vrlo dobro najvredniji pregaoci ovdašnjih atar, da se najlepši plodovi setve njihovog značaja i truda ubiraju na zemlji njihovih očeva i dedova, pa tako i svoje potomke vaspitavaju.

Uče mladi Svilajnca od svojih starijih, kako da sačuvaju dobra zemlje na kojoj žive, ali uče i u Resavskoj biblioteci osnovanoj još 1868. godine kada je nazvana "Čitaonica omladine resavske".

Iz obilja zapisa, sačuvanih u njihovoj biblioteci, naučiće mladi Svilajnac koliko mogu biti ponosni na svoju prošlost, bilo da pitaju o Stevanu Sinđeliću, junaku, koji je iz ovog sela Grabovca nadomak Svilajnca 1809. godine krenuo sa svojim saborcima u boj na Čegru, ili o Mari Resavkinji, kćeri Jokse Resavca, jednog od prvih doseljenika sa Kosova.

A kada sve radove završe , znaju Svilajnčani i da se dobro zabave. Najčešće je to o slavama i vašarima, a najviše ih se okupi 3. juna kada je gradska slava. Sveti par Konstantin i carica Jelena. Zatim se čeka veliki letnji vašar 26. juna kad je sabor Svetog Arhangela Gavrila, potom 11. septembar – Usekovanje glave Svetog Jovana Krstitelja, a onda 8. novembra na mitrovdan, veliki jesenji vašar. Vesele se , žive rade i stvaraju mladi i stari Svilajnčani, ponosni na svoje pretke i svoje savremenike, ali nadasve na zemlju na kojoj žive.

patis · Početnik Domaćeg.de

jeste jeste lep lep je grad...

coco_bill · Zli carobnjak-lingvista

Slazem se.

Bio sam 1998. kod drugara koji je sluzio vojsku. Obilazimo mi grad i vidim nesto stepenasto u centru, sa nekim rupama. Blenem ko blesav u to i posle 5 minuta uklavirim da je to - fontana. Smile

) Nije bilo vode. Very Happy

Ako se dobro secam, Resava tece kroz Svilajnac. Sa mosta smo pokazivali pecarosima gde ima ribe.