Albanija

world1111 · Početnik Domaćeg.de

Letos sam bio u Albaniji pa ako nekom trebaju neke informacije slobodno neka pita

aureliano · ♣ El Capitán ♠

Bio jednom. Dovoljno za jedan zivot.

world1111 · Početnik Domaćeg.de

Gde si bio u koji deo?

aureliano · ♣ El Capitán ♠

Sarandë / ili Saranda. Dolje kraj Krfa. Nije lose ali treba se puno toga jos promijeniti da bi to bilo to. Jedva docekah da se vratim na Krf Smile

world1111 · Početnik Domaćeg.de

ma nije tako lose, samo put ne valja, ali tu su zanimljivi gradovi Gyrocastro, Butrint, Valona, gore vec nisam bio...

Kezmanomania · Početnik Domaćeg.de

Nisam bio hvala Bogu! I nikad necu ni otici! Mada poznajem nekoliko Albanaca i uopste nisu losi ljudi

dameski · Prijatelj foruma

ja bih volela da idem, sto da ne

sve treba da se vidi

Boky · **¤ The King of Kolo ¤**

Republika Albanija, ili Albanija (albanski: Shqipëria, znači Zemlja orlova), je država u jugoistočnoj Evropi. Graniči se sa Srbijom na severoistoku, sa Crnom Gorom na severu, sa Makedonijom na istoku, i Grčkom na jugu, izlazi na Jadransko more na zapadu, i na Jonsko more na jugozapadu.

Etimologija

Albanija verovatno dolazi od antičkog proto-indoevropskog korena *albho, što znači „belo“. Od ovog korena možda potiče i ime Albion, staro ime za Britaniju (i danas je nadimak za Englesku Gordi Albion). Alternativno poreklo može biti isto kao i za ime Alpi, ali etimologija ovog naziva nije definitivno utvrđena.

Prvi put se reč Albanoi pojavljuje kao ime ilirskog plemena u današnjoj severnoj-centralnoj Albanijoj, 130 godine u ptolomejevom radu. Albanopolis od Albana (Albanopolis of the Albani) je mesto koje se nalazi na ptolomejevoj mapi, i na drevnom porodičnom epitafu u Škupiju, koji se identifikuje sa Zgerdeš (Zgërdhesh) brdskom tvrđavom blizu Kruje u severnoj Albaniji. Arbanon je verovatnije ime okruga - moguće je da se radi o ravnici Mat - nego ime određenog mesta. Indikacija pokreta sa viših nadmorskih visina u mnogo ranijem periodu je detektovana u distribuciji geografskih imena koja se završavaju sa -eš koje izgleda da je proisteklo iz latinskog -enizis ili -ezis, između Škumbina i Mata, sa koncentracijom između Elbasana i Kruje.

Termin Albanoi se možda polako širio na druga ilirska plemena dok njegova upotreba nije postala uobičajena među svim Albancima. Sudeći prema albanskom naučniku Faika bej Konice (Faïk bey Konitza), izraz „Albanija“ nije u potpunosti zamenio „Iliriju“ do kraja četrnaestog veka. Reč „Alba“ ili „Arba“ je izgleda povezana sa gradom Arba (danas Rab, Hrvatska), koji je u preistorijskim periodima bio naseljen polu-ilirskim Liburnijcima, prvi put pomenutim 360. pne..

Oko hiljadu godina kasnije, neki Vizantijski pisci su koristili izraze „Albanon„ i „Arbanon“ da označe region Kruje. U 13. veku, imena „Albanija“ i „Albanežani“ (“Albanenses“) su označavala celu zemlju i sve stanovništvo kako je pokazano u radovima mnogih starih albanskih pisaca, kao što su Budi, Blanko i Bogdano. Prvi put se čulo za albance u njihovoj zemlji kao za Arbanite od Arbanona u spisima Ane Komnine (Alexiad 4) o nevoljama koje su u regionu uzrokovali Normani tokom vladavine njenog oca, Alekseja I Komnina (1081. - 1118.). U Istoriji napisanoj 1079. - 1080, vizantijski istoričar Michael Attaliates je dao naznake o Albanoima koji su uzeli udela u pobuni protiv Konstantinopolja 1043, i o Arbanitaima kao podanicima vojvode Dirahijuma. Italo-Albanci i albanske manjine koje su još prisutne u Grčkoj su kroz istoriju bile poznate pod različitim imenima: Arbënuer, Arbënor, Arbëneshë, Arbreshë.

Gotovo da nema sumnje da je koren alb- ili arb- stariji od šćip- (shqip-), od kojeg potiče današnje ime države - Šćiperija (Shqipëria), ime koje se pojavljuje samo u vreme turskih invazija. Albansko ime zemlje, Šćiperija, znači „zemlja orlova“.

Istorija

Na prostorima današnje Albanije, ljudska aktivnost je prisutna od početka ljudske istorije. Najranije stanovništvo je verovatno bilo pre-Indo-Evropske populacije, koja je nastanjivala veći deo mediteranske obale. Ipak, njihovi fizički ostaci su oskudni i koncentrisani samo u priobalnom regionu. Uskoro su ove prve stanovnike zamenila Proto-Helenska plemena, koja su postepeno zauzimala današnju Grčku, južnu Makedoniju i južni deo današnje Albanije. Ovi procesi su vršeni u drugom milenijumu stare ere, i nisu uticali na severnu ili centralnu Albaniju, zonu koja je u to vreme predstavljala sliku političkog vakuuma (što je u suštini istorijski paradoks).

Iliri su relativno kasno došli na Balkan. Mada se njihovo prisustvo može pratiti do 900. pne., njihova politička struktura je formulisana u 7. i 6. veku pre nove ere. Vešti u obradi metala i žestoki ratnici, Iliri su formirali ratnička kraljevstva koja su se međusobno borila kroz celu njihovu istoriju. Samo tokom šestog veka pre nove ere su Iliri organizovali značajne napade na svoje prve komšije, grčko kraljevstvo Molosoi u severnom Epiru (danas južna Albanija), Makedonsko kraljevstvo i kraljevstvo Paionia (danas u severnoj Makedoniji). Verovatno je njihov najveći uspeh bilo ubistvo Perdicasa III, kralja Makedonije. Na ilirsku nesreću, Perdicasa je nasledio Filip II, otac Aleksandra Velikog, koji je efikasno prekinuo ilirsku agresiju.

U stvarnosti, ipak, Iliri su uglavnom bili miroljubivi trgovci poljoprivrednih dobara i metalnih proizvoda. Na ilirsku kulturu je uticala grčko-makedonska kultura. Na prostoru Albanije se nalazilo i nekoliko antičkih grčkih kolonija.

Nakon što je bila osvojena od strane nekoliko zemalja, od kojih su najbitnije Rimsko i Vizantinsko Carstvo, Ilirija je izgubila većinu svog početnog stanovništva, i konačno postala deo Otomanskog Carstva 1478, nakon godina otpora pod vođstvom Skenderbega, albanskog nacionalnog heroja.

Posle Prvog balkanskog rata, Albanija je proglasila nezavisnost od Otomanskog Carstva 1912 i postala kneževina sa sopstvenom vojskom. Od 1928. na dalje, zemljom je vladao Zog I od Albanije do 1938, kada je Albanija postala marionetska država Italije.

Za vreme Dtugog svetskog rata, albanski fašisti su energično pomagali Italijanima u njihovoj invaziji na Grčku (oktobar 1940.) i čak učestvovali u (mada u vrlo malom broju) u muslimanskim formacijama koje su pomagale nemačkim SS trupama u represiji nad jugoslovenskim i albanskim pokretima otpora.

Komunisti su preuzeli vlast nakon rata u novembru 1944, pod vođom pokreta otpora, Envera Hodže. Od 1945. do 1990, Albanija je imala jednu od najrepresivnijih vlasti u Evropi. Komunistička partija je formirana 1941. Svi koji su joj se protivili su bili eliminisani. Enver Hodža je došao na čelo partije. Tokom više decenija njegove dominacije, Hodža je stvarao i uništavao odnose sa Beogradom, Moskvom i Kinom, uvek po svojim ličnim interesima. Zemlja je bila izolovana, prvo od strane zapada (zapadna Evropa, Kanada, SAD) a kasnije čak i od komunističkog istoka.

1985, Enver Hodža je umro, i Ramiz Alia je došao na njegovo mesto. Alia je prvo pokušao da prati Hodžine korake, ali se istočna Evropa već menjala: Mihail Gorbačov se pojavio na sceni Sovjetskog Saveza sa novom politikom (glasnost i perestrojka). Totalitarni režim je bio pod pritiskom SAD i Evrope i mržnjom sopstvenog naroda. Nakon što je Nikolae Čaušesku (komunistički vođa Rumunije) je ubijen u revoluciji, Alia je znao da bi on mogao biti sledeći ako ne dođe do promena. Potpisao je Helsinški sporazum (koji su ostale zemlje potpisale 1975.) koji obavezuje na poštovanje nekih ljudskih prava. Takođe je dozvolio pluralizam, i iakoje njegova partija pobedila na izborima 1991. godine, bilo je jasno da se promene ne mogu zaustaviti. 1992 na opštim izborima je pobedila demokratska partija sa 62% glasova.

Na opštim izborima u junu 1996, demokratska partija je pokušala da osvoji apsolutnu većinu i manipulisala je rezultatima izbora. 1997 piramidalne prevare su uzdrmale celu vladu, i počeli su nemiri. Mnoge gradove su kontrolisale naoružane bande i grupe građana. Ova anarhistička pobuna je uzrokovala da socijalistička partija pobedi na prevremenim izborima 1997.

Od 1990. Albanija je orijentisana prema zapadu. Primljena je u Savet Evrope, i zatražila je prijem u NATO. Albanska radna snaga je nastavila da emigrira u Grčku, Italiju, Evropu i Severnu Ameriku. Korupcija u vlasti je postajala sve očiglednija. Političari nisu ispunjavali nade naroda u brzu i ne previše bolnu tranziciju.

Izvor:
Wikipedia

aleks3 · Početnik Domaćeg.de

moja tetka je bila kaze da je dobro,al ja ne bi nikad...meni su to jako prljavi ljudi i nikakvi..nazalost

njanja1011 · ***look by njanja***

Ja sam bila u Sarandi 5 dana prije dvije god i extra mi je bilo...
Morate to posjetit.

A u Skadar sam isla 4,5 puta poslom,ali mi nije bilo nesto narocito lijepo... Rolling Eyes

SaLLalek · Početnik Domaćeg.de

Ne bih isao tamo ni da mi plate.

edit by skorpijica: ostatak poruke obrisan Wink