Kina

sanjica_021 · *Doktorovo~slculence*

ISTORIJA

Kina je zemlja sa veoma dugom istorijom, sjajnom civilizacijom i predivnim predelima. Još pre 400.000 do 1.000.000 godina primitivni ljudi, uključujući Yuanmou čoveka, Lantian čoveka i pekinškog čoveka, su živeli na tlu današnje Kine. Zapisana istorija Kine počinje u pradavnom 21. veku pre nove ere, kada je ustoličena prva kineska dinastija - Xia dinastija. Daleke 221. godine pre nove ere Shi Huang Di (259-210.g.p.n.e), prvi imperator dinastije Qin, je učinio kraj vlasteli koja je podelila zemlju za vreme Perioda Zaraćenih Država (475-221.g.p.n.e.) i osnovao dinastiju Qin, prvu centalizovanu autokratsku feudalnu imperiju u Kini. Od dinastije Qin do osnivanja Republike Kine 1912. godine dinastije su se smenjivale: Han (206.g. pre n.e. - 220.g. posle n.e.), period Tri Kraljevstva ( 220-280.g.), Jin dinastija (265-420.g.), Severno i Južno carstvo (420-581.g.), Sui dinastija (581-618.g.), Tang dinastija (618-907.g.), period Pet dinastija (907-960.g.), Song dinastija (960-1279.g.), Yuan dinastija (1271-1368.g.), Ming dinastija (1368-1644.g.) i Qing dinastija (1644-1911). Republikanci ostaju na vlasti sve do 1949.g. kada vlast preuzima kineska komunistička partija i proglašava Narodnu Republiku Kinu. Republikanci tada odlaze na Tajvan, na kome formiraju svoju vlast, a Tajvan proglašavaju Republikom Kinom. Tajvan i dalje nastoji da zadrži svoju nezavisnost, što izaziva političke nesporazume između Kine i SAD, koji ga podržava.

sanjica_021 · *Doktorovo~slculence*

JEZIK

Ne može se pouzdano reći kada je nastalo kinesko pismo. Ono je prošlo kroz prilično složen tok svog oblikovanja. Naučnici se u osnovi slažu da postoje tri faze njegovog formiranja: to su: svaranje forme/oblika (xing) karaktera, određivanje njihovog značenja/smisla (yi) i vezivanje određenih glasovnih vrednosti (sheng/yin) za njih. Karakteri prve faze imaju izrazito slikovnu strukturu i oni čine grupu tzv. ranih piktografa.

Karakteri druge faze kao svoju dominantnu crtu imaju vezivanje za određen smisao i njihova forma je, uglavnom nastala putem »asocijativnog slaganja«. Karakteri trećeg razdoblja obeležavaju većim delom »fonetske jedinice.

Kada se u svetu nauke govori o kineskom jeziku obično se kaže da je to:

1. jezik koji pripada sino-tibetanskoj porodici jezika (istovremeno se ističe da su i klasifikacija i pripadnost ovoj jezičkoj porodici sporni)

2. tonski jezik (značenja mu se menjaju jednostavnim menjanjem nivoa visine tona. Tonske razlike utiču kako na vokabular tako i na gramatiku. Kineski jezik ima četiri osnovna i jedan neutralan ton. Prvi ton se opisuje kao visoki ili ravni; drugi, kao visokouzlazni ili uzlazni; treći, kao niskosilazno-uzlazni ili samo silazno-ulazni; ćetvrti, kao visokosilazni ili silazni i neutralni ton čija je tonska vrednost nultog stepena);

3. izolativni, analitički ili korenski jezik (reči su mu nepromenljive, nemaju nastavke; grmatički odnosi se izražavaju upotrebom određenog roda reči) i

4. jezik naroda Han (čini oko 94% kineske populacije).

Činjenica da je Kina višenacionalna zajednica, da ima 56-60 nacionalnih manjina koji čine 6% kineskog stanovništva, da su u njoj prisutni brojni jezici koji po uobičajenoj tipološkoj podeli pripadaju trima jezičkim porodicama (sino-tibetanskoj, altajskoj i tajskoj), dodatno komplikuje stvar. Na tlu Kine su prisutni, da izvedemo neke primere: caiva, kazaški, korčinski, mandžurski, namaj, nung, airam, ordski, saita, taj, tatarski, tibetanski, ujgurski, korejski, itd. Pored toga i sam jezik naroda Han (kinski) deli se na pet velikih dijalekata (severni, wu, ming, yue, kejia) koji se, svaki za sebe, opet razvrstavju na brojne podgrupe. Ovi površni opisi jasno govore o veoma složenoj lepezi jezika koji se govore na tlu Kine. Kineski jezik kao standardizovana forma jednog od dominantnih jezika naroda Han, temelji se na matrici severnog dijalekta i na pekinškom govoru. On se u Kini naziva još i putonghua (uobičajen govor, zajednički govor) ili guoyu (nacionalni ili državni govor), dok se na Zapadu on naziva mandarinski kineski. Njegovi se dijalekti međusobno razikujukako po izgovoru tako i po vokabularu. Razlike njegovih govornih formi su toliko velike da se ponekad neki istraživači da li da ih svrstaju u istu ili različitu porodicu jezika. Međutim, ono što ih spaja i čini ih, neizostavno, delom kineskog jezičkog korpusa, to je pismo kje je isto za sve bez obzira kojim dijalektom govorili. Poznato je da se jezička deskripcija usmerena na otkrivanje principa na kojima počinje jezik kreće oko ose prostor - vreme, i to tako da se govor više vezuje za vreme a pismo za prostor. Govor je ono delimično, prolazno, zaboravu podložnodpk se pismo vidi kao više statično, trajno, u pamćenje upisano.

sanjica_021 · *Doktorovo~slculence*

OBICAJI

Nova godina

Kineska Nova godina je poznata kao Prolećni fastival obzirom da počinje u rano proleće. Početak proslave datira suviše daleko da bi se mogao precizno utvrditi. Iako ima mnogo nagađanja svi se slažu da reč "nian", što znači "godina" u savremenom kineskom jeziku, označava životinju koja napada ljude uoči nastupajuće lunarne nove godine. Prema jednoj legendi neman Nian je imala tako velika usta da je mogla da proguta i nekoliko ljudi odjednom. Svi su je se plašili ali jednog dana starac joj je prišao i rekao:

Čuo sam da si veoma moćna ali se pitam da li smeš da progutaš i mesoždere umesto ljudi, koji su tvoji najveći neprijatelji ? Nian je prihvatila izazov i progutala mnoge mesoždere i grabljivice, koji su povremeno napadi ljude i njihovu stoku. Pokazalo se da je starac bio prerušeni bog i da su posle ovog događaja nestali i bog i neman. Nian je nestala a preostale životinje su se krile u šumama pa su ljudi započeli bezbrižniji život. Starac je pre nego što je nestao, dao uputstvo ljudima da stavljaju ukrase od crvene hartije, jer se Nian plaši crvene boje, na prozore i vrata, na kraju svake godine, kako bi preplašili Nian ako joj padne na pamet da se vrati. Od tada se sa generacije na generaciju prenosi običaj proslave pobede nad Nian. Tradicija postavljanja crvenih dekoracija i vatrometa više nema funkciju plašenja mitske nemani već stvara svečanu atmosfetu koja vlada na proslavi dolaska nove godine.

Prolećni fastival je najznačaniji praznik u Kini pa se po značaju može meriti sa božićnim praznicima. Dan kad počinje praznik se određuje po lunarnom kalendaru, a ne po gregorijanskom, tako da datum varira između kraja januara do početka februara meseca. Smatra se da je mesec koji predhodi novoj godini veoma pogodan za poslovne aktivnosti. Običaj je da se bližnjima i prijateljima daju pokloni, tako da trgovci imaju pune ruke posla. Obzirom da se dolazak nove godine koristi i za obilazak dalekih rođaka i slično, ogroman broj ljudi kreće na putovanje, što do maksimalne živosti u saobraćaju zemlje koja ima 1,3 milijarde ljudi. Nekoliko dana pre dolaska nove godine svaka porodica ubrzano i detaljno čisti svoju kuću kako bi iz nje izbacila nesreću. Ponegde se i stolarija boji crvenom bojom. Vrata i prozori se dekorišu ukrasima od hartije koje tretiraju teme "sreća", "bogatstvo", "dugovečnost" i "srećan brak sa mnogo dece". Nekada su kinezi se na taj dan donosili darove bogovima. Noć u kojoj se proslavlja dolazak nove godine, se provodi u krugu porodice.

Najpopularnije jelo je "jiaozi" - testo punjeno mesom, povrćem i sl. a zatim kuvano u vodi, što bi se moglo prevesti kao "spavajmo zajedno i imajmo sinove" što je i dugoročna želja porodici. Posle svečane večere, porodica provodi noć u veselju, igrajući karte, go i druge igre, ili gledajući televizijski program posebno napravljen za ovu priliku. Svetla se drže uključena svu noć. U ponoć nebo je osvetljeno vatrometom što dovodi raspoloženje prisutnih do vrhunca. U cik zore sledećeg jutra deca bude svoje roditelje koji ih darivaju novcem u crvenim kovertama. Kasnije u toku dana posećuju se rođaci i komšije. Vreme praznika je ispunjeno pozitivnom energijom, toplotom i prijateljstvom. Nekoliko dana ljudi posećuju prijatelje i razmenjuju darove. Praznik se završava Festivalom Lampiona koji pada petnaestog dana nove godine. Gradovi su okićeni lampionima a u svakoj prilici se čuje muzika i igraju narodne igre. Tipična hrana je Tang Yuan, kuglice od slatkog pirinča punjene slatkim ili začinjenim filom. Dok traje slavlje valja se pridržavati propisanih pravila:

Kuću ne smete čistiti za vreme praznika jer porodična sreća može da bude pometena sa nečistoćama.
Treba biti pažljiv da se ne razbije neki kuhinjski sud, a treba izbegavati upotrebu noža, makaza i oštrih instrumenata jer one mogu naneti štetu i doneti lošu sreću u nastupajućoj godini.
Kosa mora da bude oprana i sređena pre praznika. Smatra se da rad oko frizure u vreme praznika može da donese finansijske probleme. Frizeri koriste situaciju i uoči praznika udvostručuju svoje tarife.
Vreme uoči dolaska nove godine donosi brige za dužnike jer se računi tradicionalno sređuju krajem godine kako bi nova godina započela bez dugova.
Lav i Zmajeva Igra su takođe sastavni deo proslave.
Dani uoči nove godine obiluju religioznim ceremonijama.
Jedanaesti dan je posvećen rođacima koji dolaze na gozbu.
Običaji u vezi dočeka nove godine se razlikuju od mesta do mesta.

Lunarni kalendar

Teškoće pri računanju vremena po lunarnom kalendaru su u tome da godišnja doba imaju veze sa kretanjem zemlje oko sunca. Zato lunarni kalendar koristi translaciju da bi oformio odgovarajuće veze između godišnjih doba. Činjenica da je kalendar povezen sa godišnjim dobima je stvar dogovora, ali u prastarim civilizacijama to je bila veoma ozbiljna stvar: bilo je pitanje preživljavanja pravilno zasejati njive i obezbediti dobru žetvu. Kineski lunarni kalendar je najstariji metod hronološkog beleženja vremena u istoriji ljudskog roda i potiče 2400 godina p.n.e. kad je vladar Huang Ti uveo merenje prvim ciklusom zodjaka. Kineski kalendar se sastoji od gregorijanskog i cilindričnog sistema mesec-sunce, a godina je podeljena na 12 meseci, dok jedan mesec ima 39,5 dana. Dobro koordiniran dualni sistem odražava kinesku genijalnost. Uprkos dvocilindričnom sistemu kineski kalendar ne bi bio kompletan bez 24 sunčana termina tesno vezana za promene u prirodi - što je veoma korisna alatka za poljoprivrednike, jer daje korisne informacije za setvu i žetvu

Kinezi godine ređaju u ciklusu od po 12 godina - svaka godina je vezana za jednu životinju i smatra se da svaka osoba ima osobine koje karakterišu sve rođene u istom znaku, što je isti princip kao i u ostalim zodjačkim istemima (kineski zodijak).

sanjica_021 · *Doktorovo~slculence*

Zmaj i Lav

Zmaj

Kineski narod sebe smatra naslednikom zmaja koji je izmišljena životinja koja kombinuje osobine jelena, ribe, tigra, lava, konja, vola, majmuna, zmije i orla. Prastara fiktivna životinja se vezuje sa pojmovima kao što su oblaci, gromovi i kiša. Zmaj hoda po kopnu, pliva morem i leti vazduhom. Kinezi smatraju da je zmaj oličenje snage, poštovanja, sreće i uspeha. Kineski imperatori su izjavljivali da su potomci zmaja kako bi potvrdili svoju superiornost. Pojam zmaja je toliko duboko ukorenjen u verovanju kineskih naroda da je prisutan u skoro svim aspektima savremenog života. Zmajeva igra je važan tradicionalni festival u Kini. Prvobitno se igra izvodila da bi se zmaj odobrovoljio da podati kišu tokom sušnih perioda. Postepeno se «zmajeva igra» upražnjavala u vreme festivala kao što su Prolećni festival i Festival lampiona. Za tu priliku se prave zmajevi dugački od nekoliko metara do više od 100 metara, a koriste se materijali kao što su bambus, drvo, ratan, tekstil, svila, hartija itd. Na stomak zmaja zakačene su hvataljke za koje igrači drže zmaja. Podižu ga i spuštaju u ritmu bubnjeva.

Lav

Iako nije stanovnik Kine lav je važan simbol snage, hrabrosti i vladara, sposoban da nadvlada zle duhove. Kineska legenda kaže da je lav deveti sin zmaja i da je nezamenljiv čuvar pa se zato postavljaju njegove figure na ulaze kraljevske palate, poslovnih i stambenih zgrada.Najpoznatiji lavovi su oni koji čuvaju palate u Zabranjenom gradu i 485 lavova koji čuvaju čuveni most Marka Pola ( Lugou Qiao ). Igra lavova je još jedna važna tradicija u Kini zajedno sa igrom zmajeva ali podrazumeva više veštine. Obično dva igrača obuku kostim jednog lava - jedan drži glavu lava, vodi igru i prikazuje emociju lava, a drugi igrač drži telo i rep lava. Oba igrača se uvlače u kostim do pola ili u celosti. Igra je praćena instrumentalnom muzikom u kojoj dominiraju bubnjevi, gong i cimbala, a čovek koji mami lava obično drži u ruci lepezu ili veliku loptu koja se zove Qing.

sanjica_021 · *Doktorovo~slculence*

KULTURA

Krajem 2000. godine Kina je imala 2622 umetnička ansambla, 2911 kulturnih centara, 2769 narodnih bibilioteka i 1373 muzeja. Širom Kine postoji 732 radio stanica sa prenosnim relejima za srednje i katke talase, čime je pokrivena teritorija na kojoj živi 92,1% populacije. Trenutno 1313 televizijske stanice sa svojim relejima, svaka sa kapacitetom većim od 1000 vati, nudi televizijski program za 93,4% populacije. Broj pretplatnika na kablovsku televiziju je dostigao 79,2 miliona. Impozantan je podatak da je u 2000. godini izdato 20,3 milijarde komada novina, 2,85 milijarde časopisa i 6,35 milijarde knjiga. Krajem 2000. godine bilo je 3816 arhiva sa 44,3 miliona predmeta dostupnih široj publici.

Kina je domovina mogobrojnih i raznolikih starih zanata, od kojih su mnogi jedinstveni po upotrebljenim materijalima, dizajnu ili koncepciji. Tradicionalna kineska umetnost se može videti u vidu specifičnih skulptura, naivnog slikarstva, keramike, porcelana, emajliranih proizvoda, proizvoda od laka, proizvoda od žada, rezbarene kosti i drveta, mnogobrojnih vrsta veza i heklanja. Popularno je i pravljenje papirnatih proizvoda, zmajeva, igrački i lampiona.

Vodeći centri za rezbarenje žada su u provincijama Beijing, Shanghai, Guangzhou, Liaoning, Jiangsu i Xinjiang. Krupni ukrasni komadi urađeni od žada obično imaju formu vazni, figura, ptica, životinja i cvetova. Manji radovi uključuju broševe, prstenove, muštikle, pečate i sl. Vodeći centri za rezbarenje slonovače i drugih vrsta kostiju su u gradovima Beijing, Guangzhou i Shanghai a svaki grad ima svoj prepoznatljiv stil izrade. Beijing je čuven po ljudskim figurama od slonovače počeđanim u krug i po drugim delikatnim bojenim predmetima. U Guangzhou prave izuzetne šuplje koncentrične lopte, čamce i biljne kule od slonovače. Shanghai je čuven po jedinstveno delikatnim figurama od slonovače koje predstavljaju ribe i druga vodena stvorenja. Umetnost minijaturnog rezbarenja slonovače je koncentrisana u Beijing-u i Shanghai, kao i predeivnih predela od slonovače i tekstova na minijaturnim komadima slonovače veličine zrna pirinča. Njihovi radovi su čudesni.

Klouzon (Claisonn) je vrsta ukrasnog emajliranja - umetnik prvo formira delikatnu mrežu od tanke bakarne žice kojom oblaže površinu metalnog predmeta. Polja uokvirena žicom zatim popunjava enamel pastom raznih boja. Zagrevanjem se pasta topi da bi hlađenjem očvrsla i trajno vezala žicu i emajl za metalnu podlogu. Zatim se predmet polira i ukrašava. Dekorativni predmeti ukrašeni klouzonom su najčešće činije, vazne, stone mlampe, kutije za nakit, voće itd. Vodeći centar za proizvodnju klozona je Peking. Mnogo puta kroz davnu i najnoviju istoriju ti predmeti su bivali odabrani da se daruju najznačajnijim stranim gostima.

Umetnice vezu, heklaju i prave slične ručne radove primenjujući desetine tipova čvorova, omči i sličnih elemenata radi postizanja željenih efekata, boja, gadacija itd. Vezilje iz Suzhou su čuvene po mačkama i zlatnim ribicama, vezilje i Hunan-a po vezenim lavovima i tigrovima, vezilje iz Sichuana-a po šaranima i pevcima a vezilje iz Guangdong-a po panoramama sa suncem, zelenim borovima, zelenim bambusom, božurima i crvenim šljivama u cvetu.

Keramika se pravi u Kini od davnina. Danas su vodeći centri porcelana Jingdezhen - Jiangxi, Liling - Hunan, Dehua - Fujian, Tangshan i Handan - Hebei, Linru i Yuxian - Henan, Longquan - Zhejiang i Zibo - Shandong. Porcelan iz kineske prestonice porcelana Jingdezhen je poznat u svetu. Narodna izreka kaže da je on » beo kao žad, svetao kao ogledalo, tanak kao hartija i zvučan kao zvuk zvona«. Ljuske jajeta, plavo-belo, famille rose i rzanobojan glazirani porcelan su poznati širom sveta. Yixing - Jiangsu je postojbina čuvene nebojene keramike od crvene gline. Jednostavne u obliku posude za čaj od crvene gline imaju prepoznatljiv kineski stil. Poznavaoci kažu da čaj i druga hrana, spremani u keramičkim posudama iz Yixing-a imaju bogatiji ukus.

Maja S. · Odomaćeni član

Svaka cast njihovoj kulturi, raynovrsna je, bogata..jeyik je malo...ubi me, no dobro, sve bi mi to bilo lepo i drago i dalje, ali ovi kineyi koji su dosli kod nas...upropastise svo to lepo misljenje o njima...neynam kakvi su u Kini, ali ovde su...

yx77 · Početnik Domaćeg.de

pa majo, u milijardu ljudi svakakvih ima i svi se zovu kinezi, zamisli Wink

ok su ovde, kad stignem okacicu par forki i prica
evo jos uvek su nam oktobarski praznici, kao kod nas dan republike samo nema partizanskih filmova sa nemcima vec sa japancima Laughing

a imaju fantasticnu kuhinju takodje Razz

plany · Početnik Domaćeg.de

Preteca mnogih (kasnijih) pronalazaka.

zigfrid · Početnik Domaćeg.de

Treba li ste da pratite serijal putopisnih emisija koje je snimio Dragan Gulic, poznat nam sad po emisiji BauBau. Tu su mogle da se vide i cuje mnoge stavari o Kini. Naj fascinantnija emisija je bila o njihovoj kuhinji. Onaj ko prica da voli kinesku kuhinju, a do tog zakljucka je dosao tako sto je tu negde kod nas otisao par put u kineski restoran, morao bi dobro da razmisli o toj izjavi posto vidi sta oni sve jedu.

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Nastanak i razvoj kineskog carstva

Stara Kina, zajedno sa Mesopotamijom, starim Egiptom i starom Indijom, jedna je od najranijih civilizacija, koja je, baš kao i ostale pomenute, nastala na obalama velikih reka. Civilizacija stare Kine nastala je i razvijala se u dolini reke Hoangho (Žuta reka), a kasnije i oko drugih velikih reka južno i istočno od ovih predela. Plodna zemlja pored reka omogućila je tadašnjim ljudima da se uspešno bave zemljoradnjom. Zemljoradnja prvih naselja koja su podignuta još oko 5000 godina pre naše ere zasnivala se na uzgajanju prosa i sirka. Do 2500.-te godine pre naše ere razvijeno je i uzgajanje pirinča u južnijim delovima kineskog carstva oko reke Jangcekjang.

Carska dinastija Hsija smatra se prvom dinastijom kraljeva koji su vladali Kinom od 2000.-te do 1500.-te godine pre naše ere. Tokom ovog perioda izgrađeni su irigacioni kanali za navodnjavanje polja, a vojnici su koristili kočije i oružje izrađeno od bronze. Kineski kraljevi smatrani su vezom između ljudi i bogova. Kada je kralj vladao pravedno i izvodio rituale ispravno, bogovi su bili blagonakloni prema njemu i njegovom narodu i donosili stabilnost i harmoniju njegovom carstvu.

Prvi gradovi u staroj Kini izgrađeni su kao religiozni centri za izvođenje ceremonija i rituala. Do vremena Šang dinastije (oko 1500.-te do 1050.-te godine pre naše ere) izgrađen je veći broj gradova u Kini. Izgradnja gradova je unapred pažljivo planirana, a gradovi su građeni po sistemu "rešetki" - po šemi koju su kasnije pratili i koristili graditelji svih drugih starih kineskih gradova. Stanovništvo je bilo podeljeno u staleže po socijalnom rangu i to od kraljevske porodice i plemstva, pa sve do robova. Stari Kinezi su veoma dobro vladali veštinom izlivanja predmeta od bronze i pravili su izuzetno lepo bronzano posuđe za domaćinstva koje se, hiljadama godina kasnije, često moglo naći prilikom istraživanja grobnica ove dinastije.

Iako se kineska civilizacija razvila oko 1000 godina nakon ostalih ranih civilizacija daleko na zapadu, ne postoje nikakvi zapisi o eventualnim kontaktima između njih. Izolovanost i specifična individualnost ove civilizacije oduvek su bile njene osnovne odlike.Stara Kina je tako ostala van domašaja stranih uticaja hiljadama godina. Izolovani planinskim vencima i prostranim pustinjama, stari Kinezi nisu ni znali za postojanje drugih civilizacija na svetu sve do 126. godine pre naše ere.

Kineska pisana istorija proteže se unazad na oko 3000 godina, pa je kineska civilizacija najstarija civilizacija na svetu koja i danas postoji. Danas je to najmnogoljudnija država na svetu sa preko milijardu žitelja. Ova nacija sa dalekog istoka ponosna je na svoje nasleđe koje, između ostalog, obuhvata i neka od najfinijih dela umetnosti i literature na svetu.

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Porodica i porodični odnosi u staroj Kini

Porodica je u staroj Kini bila veoma značajna. Najčešće su 3 generacije jedne porodice živele pod istim krovom. Glava porodice, obično najstariji muškarac, živeo je u glavnoj zgradi na imanju sa svojom ženom i decom, dok je ostali deo porodice živeo u sporednim zgradama i odajama koje su se gradile oko glavne zgrade.

U staroj Kini vreme obeda nije bilo vreme okupljanja porodice - muškarci i dečaci su jeli prvi. Hrana se služila u malim posudama i jela se specijalnim štapićima za jelo. Posude su držali odmah ispod brade, kako im hrana ne bi slučajno ispadala. Hranu su uglavnom pripremale žene.

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Odevanje u Staroj Kini

Tokom leta, sasvim mala deca obično su nosila samo kecelju vezanu oko vrata i struka. Kada bi napunila 3 ili 4 godine, oblačila bi se kao i odrasli. I žene i muškarci u Kini obično su nosili dugačke košulje ili tunike preko pantalona. Bogati Kinezi su nosili kožne cipele ili svilene papuče, dok su siromašni nosili drvene klompe ili sandale od slame. Zimi su se uglavnom svi grejali isključivo odećom, pa su i žene i muškarci svih generacija nosili debele štofane kapute.

Odevanje bogatih i siromašnih Kineza se veoma razlikovalo. Siromašni seljani nosili su tunike i pantalone sačinjene od heljde, konoplje ili drugog grubog platna, a bogati su se obično oblačili u predivno oslikane svilene haljine i košulje.