Crna Gora

Charmed · Malo ~ mače ~

Proces naseljavanja slovenskih plemena na juznim, primorskim prostorima Balkana zapoceo je slabljenjem vizantijske vlasti u VI vijeku. Pretpostavlja se da su se ova slovenska plemena doselila sa prostora izmedju Poljske i polapske Germanije, Magdeburga i Baltika, u prvom talasu seobe Slovena.

Slovenska drustvena i drzavna zajednica Duklja, "Sklavinija" - kako su je nazivali Vizantijci, nastala je pocetkom VII vijeka, na teritoriji ranije rimske provincije Prevalis, u granicama i pod formalnim suverenitetom Vizantijskog Carstva. Dolaskom i formiranjem svoje drzave Sloveni su iz temelja izmijenili zateceno stanje i demografski sastav provincije Prevalis. Duklja je nastala na geografski i istorijski kompaktnoj oblasti koja je obuhvatala siri basen Skadarskog jezera, uokviren planinskim vijencem. Ova oblast ce biti teritorijalna osnova i svih kasnijih faza drzavno-politickog organizovanja Crnogoraca.

Upravo to - autonomno drustveno i drzavno organizovanje i vjekovna slobodarska borba za njegovo postizanje ili ocuvanje, za Crnogorce je prepoznatljiva odlika njihovog istorijskog postojanja.

Razvoj dukljanske drzave, pod upravom knezeva-arhonata u ovom periodu karakterise stalna borba sa Vizantijom za potpunu autonomiju i nezavisnost; primanje hriscanstva kod Slovena; zblizavanje i prozimanje na etnickom, kulturnom i politickom planu sa zatecenim romanskim, ilirskim i drugim stanovnistvom neslovenskog porijekla.

Do kneza Vladimira, krajem X vijeka malo je direktnih izvora o Duklji i njenim vladarima. Legenda o knezu Vladimiru i njegovoj mucenickoj smrti sacuvana je u Ljetopisu popa Dukljanina iz XII vijeka, ali i u narodnom predanju i danasnjim vjerskim obicajima. Za vrijeme Vladimirovog sinovca kneza Vojislava, Duklja (u vizantijskim hronikama se od tada naziva i Zeta i taj naziv postepeno zamjenjuje stari) je 1042. godine kod Bara izvojevala veliku pobjedu nad vizantijskom vojskom, nakon cega slijedi njen dalji uspon. To je natjeralo vizantijskog cara da sa Mihailom, sinom kneza Vojislava, sklopi ugovor o saveznistvu i prijateljstvu. Time je Duklji (od tada se pocinje zvati Zeta), prvoj od balkanskih zemalja, Vizantija priznala drzavni suverenitet. i nezavisnost.

Poslije crkvenog raskola 1054. Mihailo je podrzao vecu samostalnost crkve u Zeti i drzavnu orijentaciju prema Zapadu. Mihailo je 1077. od pape Grgura VII dobio kraljevske znake (rex Sclavorum) cime je i Zeta bila priznata kao kraljevina.

Njegov naslednik Bodin (1082-1101) imao je znacajnu ulogu u ustancima protiv Vizantije na Balkanu, pa u periodu njegove vladavine uticaj i teritorijalni prostor Duklje siri se i na susjedne drzave, Rasku, Bosnu, Bugarsku...

Nakon smrti posljednjeg vladara iz Dinastije Vojislavljevica u Zeti nastaje period stalnih politickih borbi i razdora medju vlastelom oko nasledja trona, sto ce uzrokovati ponovnu prevlast Vizantije, a 1185. i osvajanje od strane srpske drzave Raske i njenog vladara velikog zupana Nemanje. Kako kazuju hronike srpske dinastije Nemanjica, osim Kotora, svi primorski gradovi u Zeti tada su razoreni.

Ukljucivsi u svoju drzavu "Kraljevinu Dioklitije i Dalmacije" Nemanjici nijesu mijenjali uredjenje iz njenog ranijeg samostalnog drzavnog zivota koje se bilo razvilo u posebnu tradiciju. Izgradnja puteva od obale prema Srbiji, razvoj trgovine i zanatstva u periodu Nemanjica omogucio je znacajan razvoj i prosperitet primorskih gradova. ivan_c.jpg (22197 bytes)Posebno je Kotor imao vaznu ulogu u posrednickoj trgovini izmedju zemalja u unutrasnjosti i juzne Italije.

U drugoj polovini XIV vijeka Zeta se osamostaljuje od centralne vlasti srpske drzave i prvo pod vodjstvom dinastija Balsica, a kasnije Crnojevica egzistira kao samostalna feudalna drzava. Balsici su ostvarili znacajna treritorijalna prosirenja vodeci stalne borbe sa svojim susjedima: albanskim, bosanskim i srpskim feudalcima, kao i sve mocnijom Venecijom i Turskom.

Usponom Crnojevica Zeta, tj. Crna Gora kako se od tada naziva, konstituise se kao drzava cije je drustveno uredjenje bilo mjesavina feudalnih i rodovskih elemenata, tada i nastaje pojam Crnogorci. U tom periodu turski napadi su sve cesci i jaci tako da se teritorija crnogorske drzave smanjuje, a narod povlaci prema masivu planine Lovcen. Za novo drzavno srediste Ivan Crnojevic odabrao je Cetinje, u kojem gradi dvorac i manastir, i koje 1482. postaje prijestonica suzene Crne Gore i drzavno i duhovno srediste slobodarskog pokreta Crnogoraca tokom narednih pet vjekova

Na celo Crne Gore 1490. dosao je DJuradj, sin Ivana Crnojevica. Pod njegovim pokroviteljstvom od 1493. na Cetinju je radila prva stamparija kod Juznih Slovena iz koje je izaslo pet cirilskih knjiga crkvenog sadrzaja. Poslije kratkotrajne DJuradjeve vladavine, 1496 godine Crnu Goru pada pod tursku vlast.

Odmah nakon uspostave osmanske vlasti Crna Gora je bila pripojena Skadarskom sandzaku. Od 1513. Crna Gora je bila organizovana kao posebna teritorijalna i upravna jedinica, sa znacajnom autonomijom. Lokalna uprava, kao i sudstvo bilo je u rukama domacih ljudi, a vojne obaveze Crnogoraca odnosile su se samo na teritoriju Crne Gore. Medjutim njen autonomni polozaj ostaje nedirnut, da bi nakon Kandijskog rata (1645-69) Crnogorci povratili potpunu samostalnost.

Ulogu svjetovnog vladara i rukovodjenje zemljom preuzimaju cetinjske vladike, Opsti crnogorski zbor i zbor glavara, kao vrsta drzavnog organa, a rukovodjenje na nizim nivoima bilo je u rukama plemenskih zborova. Od 1697. godine kada je crnogorski Zbor za vladiku izabrao Danila I, rodonacelnika dinastije Petrovic, pocinje organizovana borba za politicko i vjersko jedinstvo zemlje, cesto podijeljene plemenskim sukobima i islamizacijom stanovnistva.

Charmed · Malo ~ mače ~

Dolaskom izaslanika ruskog cara Petra I u Crnu Goru 1711. uspostavljene su bliske politicke veze izmedju Crne Gore i Rusije koje ce uz povremena zahladjenja trajati do pocetka XX vijeka. Sljedece godine odigrala se bitka protiv snaga bosanskog vezira Ahmet-pase na Carevom lazu, dogadjaj koji je u narodno pamcenje usao kao jedna od najvecih pobjeda u ratnoj istoriji Crnogoraca.

Ucvrscivanjem na vladicanski presto Petra I Petrovica (1784-1830) po mnogima najvece licnosti crnogorske istorije, Crna Gora se brze krece ka ucvrscavanju svoje nezavisnosti. Posebno poslije velikih pobjeda nad nadmocnijom turskom vojskom 1796.godine, nakon cega je odstranjen svaki turski uticaj i Crna Gora postaje de facto nezavisna i samostalna drzava. Zaslugom Petra I Crna Gora je prebrodila dugotrajnu krizu. On je sjedinio Crnogorce i njihova plemena. Povecan uticaj i veza sa stanovnistvom na primorju Crne Gore koje je bilo pod okupacijom Austrije. Za vrijeme Petra I donose se zakonski akti kojima se napusta tradicionalna, plemenska organizacija drustva i stvaraju osnove moderne drzave i drzavne uprave.

Petar II Petrovic Njegos (1830-1851) veliki crnogorski pjesnik, bio je posljednji crnogorski vladar koji je objedinjavao i svjetovnu i crkvenu vlast. U toku svoje dvadesetogodisnje vladavine uspjesno je sproveo dalju izgradnju crnogorske drzave, formirajuci organe sudske, upravne i vojne vlasti. Na svojim putovanjima upoznao se sa mnogim evropskim drzavnicima i drugim istaknutim licnostima sireci ugled Crne Gore u Evropi. Razgranicenja do kojih je doslo Njegosevom zaslugom, kao ono ugovorom sa Austrijom iz 1841. ucinila su da se Crna Gora implicitno pocinje priznavati od velikih sila kao stvarno samostalna drzava sa priznatim granicama i teritorijom.

Njegosev nasljednik Danilo Petrovic (1851-1860) je prvi svjetovni gospodar Crne Gore od vremena Ivana Cnojevica. Za vrijeme njegove vladavine oslobodjen je znacajni dio ranijih crnogorskih teritorija, razbijen je plemenski separatizam i drzavna vlast u potpunosti pocinje da funkcionise.

Charmed · Malo ~ mače ~

Knjaz Danilo je vise znacaja davao okretanju ka Zapadu sto je poslije velike vojne pobjede nad Turcima 1858. na Grahovcu, i utvrdjivanja drzavne granice Crne Gore, priznate od predstavnika velikih sila na Carigradskoj konferenciji 1858. godine, za posljedicu imalo formalno priznavanje suverenosti Crne Gore.

Nikola Petrovic (1860-1918) stupa na knjazevski crnogorski presto u vrijeme kada Istocno pitanje ponovo ulazi u prvi plan evropske politike. Kada je u Istocnoj krizi 1875-1878, Crna Gora odnijela zadivljujuce ratne pobjede nad osmanskim trupama (bitke na Vucjem dolu i Fundini), ostvareni su neki ciljevi njene politike: medjunarodno priznanje u punom obimu na Berlinskom kongresu, dobijen je izlaz na more vracanjem Bara i Ulcinja, a vraceni su i gradovi Podgorica, Niksic i Kolasin u okvire crnogorske drzave. Crna Gora se teritorijalno prosirila i populaciono i ekonomski ojacala. Prilikom ovih prosirenja od strane drzave i vojske iskazan je tolerantan odnos prema zatecenom stanovnistvu, pa je veliki broj pripadnika muslimanskog i albanskog naroda nastavio da zivi u Crnoj Gori sa punim pravima, dok su mnogi njihovi prvaci dobili znacajne drzavne i vojne polozaje.

Borba malog crnogorskog naroda koji se jedini na Balkanu uspio oduprijeti vjekovnom pritisku mocne Otomanskom imperije i ocuvati svoju slobodu i autonomiju, ubira simpatije i podrsku cijele Evrope. To Crnoj Gori, izmedju ostalog, omogucava proglasavanje za kraljevinu 1910. godine.

Crna Gora je u Prvi svjetski rat usla odmah po njegovom objavljivanju na stranu Srbije i Saveznika. Nakon kapitulacije pred Austro-Ugarskom 1816. kralj Nikola Petrovic i Vlada idu u izbjeglistvo u Italiju, a zatim u Francusku odakle se ne uspijevaju nametnuti niti kao partner u pregovorima i mirovnim konferencijama, niti svoj projekat federalne drzavne organizacije i ujedinjenja juznoslovenskih naroda na ravnopravnoj osnovi. Crna Gora je prisajedinjena Srbiji i gubi svoju drzavnost, vojsku i dinastiju. Iako zemlja pobjednica i saveznica u ratu Crna Gora se ne uspijeva izboriti sa planovima i interesima Srbije i pojedinih velikih sila i poslije deset vjekova njeno ime prvi put nestaje sa politicke mape Evrope.

Jacanje opsteg i nezadovoljstva pojedinih naroda svojim polozajem u Kraljevini Jugosalviji pokusava se razrijesiti drugacijom teritorijalnom i upravnom organizacijom, formiranjem banovina. Medjutim, te promjene bile su nedoviljne i politicka borba i sukobi postaju sve ostriji.

U tom periodu nijesu se ispunila ocekivanja privrednog razvoja i ukupne transformacije crnogorskog drustva koje je ostalo najnerazvijenije u Kraljevini Jugoslaviji. Diktaturom i ostrim, ponekad i krvavima represivnim mjerama kraljevski rezim pokusava da umiri sve vece nezadovoljstvo ekonomskim, politickim i nacionalnim stanjem i pravima u Crnoj Gori.

Odmah po izbijanju II svjetskog rata zemlja se raspada pod udarom fasisticke Njemacke i Italije. Skoro 10% stanovnistva Crne Gore strada od njihovih okupacionih vojski, od nacionalistickih i fasistickih formacija iznjedrenih unutar zemlje, kao i revolucionarnih i ideoloskih sukoba tokom oslobodilackog rata.

Slobodarska tradicija crnogorskog naroda ispoljila se i narodnim ustankom protiv italijanskog okupatora 13. jula 1941. koji po masovnosti i oslobodilackoj energiji predstavlja jedinstven primjer u Evropi, i koji je dao ogroman doprinos antifasistickoj borbi u Jugoslaviji. U toku II svjetskog rata, antifasisticki pokret obnavlja drzavno-pravni status Crne Gore. Ona je postala jedna od sest ravnopravnih republika u novoj jugoslovenkoj federaciji.

(preuzeto sa sajta .montenegro.)

Charmed · Malo ~ mače ~

Zamolila bih vas jos nesto dragi posetioci ovog dela Istorije:
Posto sam ja ta koja je postavila ovu temu,zamolila bih vas bez ikakve rasprave ovde ..To znaci,nemojte rekla kazala,niti bilo kakvo prepucavanje,ako imate nesto da iznesete iznesite ono sto je vec neki knjizevnik ili istoricar napisao i napisite molim vas od koga je preuzeto.
Dodala bih jos nesto,nemojte o POLITICI
Hvala vam na razumevanju

coco_bill · Zli carobnjak-lingvista

Crna Gora obljavljuje rat Austro-Ugarskoj

Crna Gora je 6. avgusta 1914. godine objavila rat Austro-Ugarskoj, a istog dana se pojavila proklamacija kralja Nikole kojom poziva Crnogorce u "sveti rat za slobodu srpstva i jugoslovenstva".
U prvi svetski rat Crna Gora je ušla tehnički i materijalno nespremna, jer se za nepune dve godine po treći put morala latiti oružja, ali sada protiv mnogo jačeg i opasnijeg neprijatelja nego što je bila Turska. Iz dva balkanska rata izašla je sa priličnim gubicima u ljudstvu, a osim toga, finansijski potpuno iscrpljena. Državna blagajna bila je takoreći prazna – u njoj se nalazilo samo 600.000 perpera.
I materijalna spremnost crnogorske vojske uoči I sv. rata bila je slaba. Pešadija je uglavnom imala savremene ruske puške zvane "moskovke" kojih je bilo oko 40.000, ali i oko 10.000 zarobljenih turskih "mauzerki". Zbog duge upotrebe, posle balkanskog rata, mnoge puške su ostale neispravne, a osim toga za "mauzerke" je bilo malo municije. Ali najgore su stvari stajale sa artiljerijom: topovi su bili različitih sistema i kalibara, dobri delom zastareli i sporometni, sa nedovoljnom količinom municije. U početku rata, crnogorska vojska je raspolagala sa 65 topova, od kojih samo 30 brzometnih, i 30 ispravnih mitraljeza.
Uniforme su većinom imali samo vojnici koji su služili stalni kadar, a ostali su pošli u rat sa svojim odelima. Crnogorska vojska je oskudevala u svemu osim u ljudima i moralu u trenutku kada se malena država na Jadranskom moru "usudila" da jednoj velikoj sili objavi rat.

[iz "Politikinog zabavnika" #1273/1976]

afibamarih · Početnik Domaćeg.de

Vladika Rufim · Početnik Domaćeg.de

Ostavi se mitomanske istorije, čitaj dokumenta stara 1000 godina!

:LOL: · **>bitchy witch<**

molim bez prozivanja, ako imate nesto argumentovano,izvolite pisite.

afibamarih · Početnik Domaćeg.de

aureliano · ♣ El Capitán ♠

škorpijica · **~ noćna mora mnogih ~**