Kina

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Svakodnevni rad u staroj Kini

Većina zemljoradnika živela je na porodičnim imanjima, plaćala je poreze i radila na javnim radovima (kao na primer u izgradnji puteva) određenih dana u godini. Zemljoradnici su veoma teško radili, jer se sav posao obavljao ručno, a svaka porodica je morala sama naći način da svoje useve navodnjava. Tako su vodu do polja ručno donosili u kofama ili su koristili irigacione mašine (za navodnjavanje) koju je pokretala ljudska snaga. Dečaci i devojčice koji nisu mogli raditi teške poljske radove pomagali su u čišćenju pirinča i njegovoj pripremi za kuvanje.

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Pojava religijskih pravaca u staroj Kini

Tokom svoje istorije Kinesko carstvo je bilo poznato po toleranciji svih religija. Iako je često dolazilo do nerazumevanja između različitih religijskih teorija, retko ko je ikada bio kažnjen zbog svoje vere i ubeđenja. Miroljubiva učenja konfučijanizma, taoizma i budizma pojavila su se kao odgovor na periode neprestanih borbi i osvajačkih pohoda u Kini. Prva religija koja se pojavila u staroj Kini bilo je obožavanje predaka - svaka porodica je svoje pretke smatrala bogovima, klanjala im se i prinosila darove tokom perioda festivala.

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Religije u staroj Kini - konfučijanizam i taoizam

Jedna od najuticajnijih kineskih religija bio je konfučijanizam, zasnovan na učenjima Konfučija koji je živeo od 551. do 479. godine pre naše ere. Konfučijevo učenje nastalo je kao rezultat nereda i haosa kojeg je on video svuda oko sebe. Njegovo učenje zasnivalo se na dobroti, poslušnosti i poštovanju. On je poučavao da se vladari moraju pravedno odnositi prema svom narodu kako bi zadobili njegovo poverenje i poštovanje. Konfučije je takođe naglašavao značaj snažne porodice i poštovanja između svih članova unutar nje, jer je Konfučije smatrao da je društvo u kome je porodica snažna i složna, i samo jako i uspešno.

Taoizam su stvorili sledbenici Lao Ce-a koji je poučavao da ljudi treba da žive u harmoniji sa prirodom. On je naglašavao važnost jednostavnog života i održanje ravnoteže sa prirodom, pri čemu se nije slagao sa Konfučijevim uverenjem da su u jednom društvu najvažniji snažna porodica i država. On nije verovao u zakone i poučavao je da je najbolji način života ne preduzimati nikakve snažne, protivprirodne akcije. Taoisti su obožavali osam mističnih besmrtnika zvanih ksijan, koji su živeli na planinama. Smatralo se da imaju magične moći, između ostalog i moć da pretvore obične metale u zlato. Žongli Ksijan bio je vrhovni ksijan koji je imao moć da podiže mrtve iz grobova pokretom svoje lepeze. Žang Guolao bio je besmrtnik koji je mogao da postane nevidljiv, a Han Ksijan Zi je bio pokrovitelj muzičara i smatralo se da je on svake godine inspirisao cveće da cveta.

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Religije u Kini - budizam

Budizam je došao u Kinu iz Indije u prvom veku naše ere. Budisti su su svoju veru zasnivali na učenjima severnoindijskog princa po imenu Buda (prosvetljeni) koji je rođen oko 563 pre naše ere.On je verovao da se stanje prosvetljenosti ili nirvana može dostići odricanjem od ovozemaljskih zadovoljstava. Po njemu, beskonačni ciklus rađanja (inkarnacija) i smrti može se jedino prekinuti dosezanjem stanja nirvane (prosvetljenosti). U suprotnom, loše ponašanje tokom života produžava ovaj ciklus, pa se duša neprestano ponovo rađa u mnogobrojnim različitim oblicima života.

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Svetska bastina-Kina

Kineska duga istorija je ostavila za sobom mnoštvo kulturne i prirodne baštine na dobrobit kineskog naroda a i ostatka sveta. Danas je međutim, ova kuturna i prirodna baština ugrožena u smislu daljeg opstanka, kako zbog svoje starosti tako i zbog naglih promena društvenih i ekonomskih uslova. Kina, kao i ostale države sveta, pokušava da nađe način da svoju baštinu sačuva.

Kina je prišla 1985. godine Konvenciji za očuvanje i zaštitu svetske kulturne i prirodne baštine ( skraćeno World Heritage Convention ). Od 1987. godine do 2001. godine UNESCO je prihvatio 27 lokacija u Kini kao svetsku kulturnu i prirodnu baštinu.

Ming i Qing carske grobnice
Planina Huangshan
Stara sela Anhui
Hram neba
Letnja palata
Zhoukoudian – postojbina pekiškog čoveka5
Zabranjeni grad
Planina Wuyi
Pećine Mogao
Planinski predeo Chengde sa hramovima
Pećina Longmen
Planina Wudong – građevine taoista
Suzhou – klasične bašte
Čuda planine Lushan
Planina Emei i gigantska statua Bude
Veliki zid
Mauzolej cara Qin shi Huang
Hram i grobnica Konfučija i kuća porodice Kong
Planina Taishan
Stari grad Pingyao
Čudesni predeli Huanlong
Jiuzhaigou – slikovita oblast
Sistem navodnjavanja Dujiangyan i planina Qingcheng
Pećine Dazu – klesane stene
Potala palata
Stari grad Lijiang
Wulingyuan – slikovita oblast

Daca · ~Žena Sanjicinog švalera~

Veliki zid

Kada je Neil Armstrong, prvi čovek koji je kročio na mesec, pogledao prema velikoj blistvoj kugli - planeti zemlji, mogao je na njoj da zapazi samo dve građevine napravljene ljudskom rukom: nasipe u Holandiji i veliki kineski zid. Veliki zid je najveća odbrambena građevina stare Kine i jedan od svetskih arhitektonskih čuda. Izgradnja velikog zida je trajala više od 2000 godina, od perioda Proleća i Jeseni ( 770.-476. godine pre n.e., perioda Zaraćenih država ( 475.-221. godine pre n.e. ), pa sve do kraja perioda u kome je vladala dinastija Ming ( 1368.-1644. godine ). Protežući se od istoka na zapad Kine, veliki zid se uzdiže i spušta preko planina, stepa i pustinja. Veličina kineskog zida, nepristupačnost terena, i dužina vremena izgradnje, su retki ne samou Kini, nego i u celom svetu. Veliki zid je ubrojan u sedam svetska čuda još pre nekoliko vekova, zajedno sa rimskim koloseumom, krivom kulom u Pizi, sv.Sofijom u Istambolu ...
Za vreme perioda Proleća i Jeseni, pojavilo se sedam vojvodstava duž reke Huanghe ( žuta reka ). Država Chu je prva podigla zaštitni zid kako bi zaustavila nalete neprijatelja, što su zatim uradila i ostala vojvodstva. U to vreme države Yan, Zhao i Qin su često bile pustošene od strane moćnih nomadskih plemena sa severa, pa su bile prinuđene da izgrade odbrambene zidove sa stalnim vojnim posadama, duž svojih severnih granica. Tako je počela gradnja onoga što su kinezi kasnije nazvali Veliki zid. Qin Shi Huang je 221. godine pre n.e. pokorio ostalih šest država-vojvodstava, i time ujedinio Kinu, postao prvi imperator dinastije Qin ( 221.-207. godine pre n.e. ) i izgradio prvo centralizovano feudalno carstvo. Radi osiguranja zemlje od nepredvidivih napada nomadskih plemena sa severa, naredio je izgradnju Veliko zida u dužini od 5000 kilometara, koji je počinjao iz zaliva Liaodong na istoku a završavao u mestu Lintao u zapadnoj provinciji Gansu.
U istoriji Kine bilo je i drugih velikih zidova osim onog izgrađenog u vreme dinastije Qin. Više od 20 državica i dinastija pre i posle dinastije Qin su izgradile odbrambene zidove u raznim oblastima. Veliki zidovi koje su podigle dinastije Han ( 206.p.n.e.-220.n.e.) i dinastija Ming, su bili dugi svaki preko 5000 kilometara. Ipak je najduži zid podignut u vreme dianstije Han - preko 10.000 km. Izgrđen je na ostacima velikog zida dinastije Qin i protezao se na zapad od oblasti Hexi ( zapadno od Žute reke ) do oblasti Lop Nur u Xinjiang-u - Autonomna pokrajina Uygur-a.
Deo Velikog zida zapadno od reke Huanghe je imao značajnu ulogu u obezbeđenju bezbednosti prometa duž Puta svile prema zapadu ( centralnoj Aziji ) čime je omogućena trgovačka i kulturna razmena između Kine i zemalja Azije i Evrope. Slično zidinama iz vremena malih država, i veliki deo zida izgrađenog u vreme dinastije Han, je polako nestajao tokom vekova pod dejstvom erozije vetra i peščanih bura, ostavljajući za sobom nanose zemlje i kamena. Poslednji je izgrađen Veliki zid iz doba dinastije Ming i predstavlja najsavršeniju građevinu gledano sa tačke odbrambene arhitekture. Izgradnja je trajala preko 200 godina. Veliki zid koga danas možemo videti predstavlja ostatke upravo zida izgrađenog za vreme vladavine Ming-a. Antički arhitekti su se trudili da usavrše njegovu izgradnju kako bi uspešno služio svojoj svrsi. Glavno telo Velikog zida je dugo preko 5000 kilometara, povezujući desetine hiljada kula. Osmatračke kule su nazivane i "dimni bežuljci". Građene su u sklopu zidova, obično na vrhovima planina, i tačkama koje se mogu dobro videti sa velikih daljina. U slučaju pojave neprijatelja signal - plamen i dim - su prenošeni do vojne uprave koja je dalje odlučivala o vojnoj akciji.
Kule stražare se visoko uzdižu iznad zidova i sastoje se od 2-3 sprata, uključujući prostorije za smeštaj jedinice, naoružanja i municije. Veruje se da je kule stražare projektovao Qi Jiguang, general iz vremena dinastije Ming, koji se istakao u borbama protiv japanskih pirata. Veliki zid je građen i rušen deleći sudbinu kineskih dinastija tokom perioda od 2700 godina. Danas se ostaci zida mogu naći u 16 provincija i autonomnih pokrajina na severoistoku, severu i severozapadu Kine, a naročito duž toka reke Huanghe. Procenjuje se da je ukupna dužina svih ogranaka zida dugačka više od 50.000 kilometara. Građevinski materijal ugrađen u zid bio bi dovoljan da se sazida zid širok jedan metar a visok pet metara, koji bi opasao planetu više od deset puta. Ljudska rasa ne može da se podiči većim poduhvatom od ovoga.
Veliki zid je služio kao spomenik političke, ekonomske, vojne i kulturne istorije feudalnih vladara a i kao prilika za izražavanje istaknutim talentovanim generalima i arhitektima.
Zid je zaliven krvlju i znojem nebrojenih vojnika i radnika. Legenda kaže da je za vreme vladavine prvog imperatora iz dinastije Qin, žena po imenu Meng Jiangnu bila uzbuđena jer se njen muž nije vratio kući ni posle tri godine od mobilisanja za gradnju Velikog zida. Meng je odlučila da ga pronađe i da mu odnese novu odeću. Pretrpela je neizrecive muke tražeći ga dok nije stigla do prelaza Shanhaiguan gde je zapala u neutešnu tugu kad je saznala da je njen dragi muž umro iscrpljen teškim radom, a da su njegovi ostaci ugrađeni u Veliki zid. Njene suze su srušile Veliki zid u dužini od 800 li ( 400 km ) i ona je našla muževljeve pogrebne ostatke. Legenda govori o teškom prisilnom radu tokom nekoliko hiljada godina i ljudskim patnjama.
Danas je Veliki zid najveća turistička atrakcija Kine. Turisti iz celog sveta rangiraju Veliki zid na sam vrh najineresantnijih turističkih destinacija. Po osnivanju Narodne Republike Kine preduzete se neophodne mere zaštite Velikog zida od daljeg propadanja. Zid je stavljen pod zaštitu države 1961.godine. Rekonstrukcija je obavljena najviše u oblasti Badaling, prolazu Shanhaiguan i prolazu Jiayuguan. 1987. godine Veliki zid je uvršten u listu svetke baštine pod pokroviteljstvom UNESCO.

M@RCHELLO · MUSIC WIZZARD

Istorija

Kineska civilizacija je jedna od najstarijih na svijetu, te seže 5000 godina u prošlost;kroz vladavine dinastija Shang, zatim Zhou, sve do dinastije Qing koja je vladala od početka 17. stoljeća do 1912. godine kada se posljednji car iz te dinastije, tada šestogodišnji Pu-yi odrekao prijestolja, a predsjednik republike postao Yuan Shih-kai. Kinesku historiju obilježili su ratovi i revolucije, spomenimo samo prvi i drugi Opijumski rat protiv Velike Britanije, a poslije i Francuske. Građanski rat od 1927. - 1945. godine dio su novije kineske historije.

Dug proces društvenih i političkih previranja svoj je vrhunac doživio 1949. godine uspostavljanjem komunističke republike, dok je druga poražena strana na čelu sa Kuomintang strankom se povukla na Tajvan.

M@RCHELLO · MUSIC WIZZARD

Reljef
Kina se po građi i postanku sastoji od triju golemih područja: stare sinijske mase na istoku, paleozojskih planina na sjeverozapadu i od mlađih nabranih planina na jugozapadu. Na planine otpada 33% (čak 26 % površine je više od 3000 m), na visoravni 26%, zavale i bazene 19%, nizine 12% i pobrđa 10% površine Kine.

Sinijska masa građena je od starih stijena, koje su se nabrale već u arhaiku, a paleozojske naslage koje leže na arhajskim nisu nabrane. Sjeverni dio sinijske mase razlomljen je rasjedima pa su neki dijelovi spušteni i pokriveni mladim naplavima.

Na reljef Kine velik je utjecaj imalo poniranje indijske litosferne ploče pod euroazijsku, što je dovelo do izdizanja Tibeta i nastanka mlađega nabranog gorja Himalaje. S prosječnom visinom od 4000 m Tibet je najviša visoravan na Zemlji. Zbog njegova izdizanja nastao je niz golemih stepenica kojima se teren spušta s jugozapada prema sjeveru i istoku. Između sinijske mase i sibirskoga prakopna Angare nabrao se u paleozoiku kontinentalni zapadni dio Kine s visokim gorskim masivima: Tien Shan (7439 m), Džungarski Alatau (4463 m) i Mongolski Altaj. Ta gorja, građena od kristaličnih i metamorfnih škriljevaca, bila su u tijeku duge geološke prošlosti poravnana i u tercijaru, odnosno na početku kvarara izdignuta. Tien Šan je u mlađem tercijaru bio izdignut i rasjedima izlomljen u više planinskih lanaca.

Tibet okružuju s juga Himalaja (Mt. Everest, 8850 m, najviši vrh na Zemlji), a sa sjevera gorje Kunlun (7723 m), na istoku je ograđen strmim gorjem Anyemaqen, Gongga, Hengduan i drugima, koja poprimaju meridionalni smjer pružanja. Između gorja Tien Shana na sjeveru i Kunluna na jugu nalazi se izolirana Tarimska zavala koja je nastala duž rasjeda u mlađem tercijaru i kvartaru. Pretežito je ispunjena naslagama šljunka, prapora i gline. Najveći dio Tarimske zavale je pješčana pustinja. Kroz sjeverni dio zavale protječe rijeka Tarim. Između istočnih ogranaka Tien Shana nalazi se depresija Turpam (–154 m), a sjeverno od Tien Shana Džungarska zavala. Najrasprostranenija zavala je Gobi, koja se prema istoku pruža do gorja Velikoga Hingana (2034 m). To je pretežito valoviti kraj s malim isponima, a južni je dio prava pustinja. Područje između gorja Qiliana na zapadu i Taihanga na istoku pokriveno je debelim naslagama prapora.

Tibetska se visoravan prema jugoistoku stepeničasto spušta preko ravnjaka Yunnan-Guizhou i Sichuanskoga bazena. U nizinskom području najveći su Istočnokineska nizina u Mandžuriji, Velika nizina u donjem toku Huang Hea te naplavna ravnica u srednjem i donjem toku Yangtzea, koje su međusobno odvojene niskim gorjem. S najvećih planinskih dijelova, koji su pod vječnim snijegom, spuštaju se golemi ledenjaci.

Obala je uglavnom niska, a more uz obalu je plitko (200 m). Kini pripada 5400 otoka.

M@RCHELLO · MUSIC WIZZARD

Klima
Osim geografskog položaja i reljefa na klimu Kine veliki utjecaj imaju i monsuni. Od septembra do marta pušu hladni i suhi sjeverozapadni vjetrovi iz sjeverne i srednje Azije, a od marta do septembra vlažni jugoistočni vjetrovi s oceana koji donose kišu. Dolinama velikih rijeka prodire utjecaj oceana duboko u unutrašnjost kopna, sve do Mongolije. Zbog toga jugoistočni dio Kine ima suptropsku klimu (1600 do 2000 mm oborina), a sjeverni hladnu i suhu kontinentalnu klimu. U sjevernom dijelu Kine godišnja količina oborina ne prelazi 1000 mm. Suša je u sjevernom dijelu Kine vrlo česta. Znatnu količinu oborina dobiva ciklonalnim kišama istočni dio Kine. Najmanje oborina dobivaju zatvorena područija Tarimske zavale i Gobi, a najviše južni krajevi Tibeta, zbog ljetnog monsuna. U zapadnom kontinentalnom dijelu Kine zime su na viskoim planinama duge i vrlo hladne, a ljeta kratka i hladna, dok je u zavalama temperatura ljeti vrlo visoka, a zimi niska. Za izmjene monsuna tajfuni često pustoše jugoistočno primorje Kine.

[izmijeni]
Vode
Golema riječna mreža Kine pripada porječju Yangtzea (18,9%, treća rijeka po duljini na svijetu, 6300 km), Huang Hea – Žute rijeke (7,9%), Xi Jianga, Songhua, Jianga, Liaoa i Amura. Čak 35,7% površine Kine otpada na endoreična područja: u suhim, izoliranim zavalama kontinentalne Kine rijeke se ulijevaju u jezera, koja su bez otjecanja ili se gube u pijesku. U gornjem toku gotovo sve rijeke imaju velik pad, u donjem toku obiluju rastrošenim materijalom, koji se taloži u nizini, a osobito u delti Yangtzea. Zbog obilja nanosa, koji se jedan dio taloži i u koritu rijeke, riječna korita se povisuju, pa se rijeke često izlijevaju i tako nastaju velike poplave. Rijeka Huang He više je puta promijenila smijer donjeg toka i ušće.

U sjevernom dijelu Kine riječna je mreža dobro razvedena, ali se rijeke zimi zaleđuju. Glavna je rijeka južne Kine Xi Jiang, koja se razgranatom deltom ulijeva u Južnokinesko more. Južni se dio Tibeta preko Inda, Brahmaputre, Irrawaddyja i drugih rijeka odvodnjava u Indijski ocean. Plovne su uglavnom veće rijeke u južnom i srednjem dijelu Kine, osobito Yangtze i Huang He. Plovni kanali, od kojih je najpznatiji Veliki kanal, dug oko 1800 km, služe i za natapanje. Mreža kanala za natapanje omogućuje natapanje od 49,8 milijuna ha poljoprivrednog područja. Kanali često nadomještaju ceste. Najviše jezera ima oko donjeg toka Yangtzea i po suhim zavalama u unutrašnosti Kine.

[izmijeni]
Biljni pokrov
Južna Kina pretežno je prekrivena vlažnim suptropskim zimzelenim šumama, srednje bjelogoričnim, a sjeverna crnogoričnim šumama. Sečuanski se kraj odlikuje velikm brojem endemičnih vrsta, a Mandžurija endemičnim vrstama četinjača. U Mandžuriji su raširene livade i pašnjaci, a na krajnjem istoku i stepe. Flora visokoga planinskog pojasa ubraja se u vrstama najbogatije flore na svijetu. Šuma je jače razvijena na pristrancima koji su izloženi vlažnim vjetrovima. Na šumsko područje otpada oko 13,9% površine Kine. Najveći su šumski kompleksi u Mandžuriji i na planinama Sichuana. U Kini raste oko 3000 vrsta biljaka koje se koriste u medicinske svrhe. Suhe zavale u unutrašnjosti Kine i na sjeveru obrasle su travom i grmljem ili su polupustinje. Za vegetaciju, osobito za poljoprivredu, vrlo je značajno područje prapora oko središnjeg toka rijeke Huang He, koje je nastalo u pleistocensko ledeno doba eolskim nanosima prašine iz pustinjskih krajeva srednje Azije.

M@RCHELLO · MUSIC WIZZARD

Privreda
Od 1978. Kina provodi reforme radi preorijentacije na tržišnu privredu. Tokom 1978.–2002. godišnje je uvećavala BDP po prosječnoj stopi od 8,5%. Godine 2001. imala je BDP od 5500 milijardi USD, tj. BDP po stanovniku je iznosio 4.330 USD. Unatoč snažnoj industrijskoj preobrazbi Kina je ostala pretežito siromašna zemlja s velikim regionalnim razlikama. Najrazvijenije područje je u priobalnom pojasu koji privlači gotovo sva strana ulaganja. Kineske pokrajine znatno se razlikuju po vrijednosti ostvarenog BDP-a po stanovniku (500 USD po stanovniku u Gansuu i Guizhouu, 24.000 USD u Hong Kongu).

U privrednoj tranziciji znatno je promijenjena struktura BDP-a i zaposlenih. Potkraj 2002. prema udjelu BDP-u vodeća je industrija (48%), zatim usluge (32%) i poljoprivreda (20%). U gradovima je nezaposlenost 10%. Procjenjuje se da je u seoskom područiju nezaposlenost puno veća. Strana ulaganja u Kinu tokom 1978-2002 iznosila su oko 400 milijardi USD (treća u svijetu po veličini stranih investicija). Prema prirodnim resursima Kina je jedna od najbogatijih zemalja. Posebno se izdvajaju izvori ugljena, željezne rude, nafte, zemnog plina, žive, kositra, mangana, aluminija, cinka, uz najveći hidropotencijal u svijetu.

Glavni poljodjelski proizvodi su: riža, pšenica, kukuruz, ječam, soja, krumpir, sezam, uljana repica, lan, konoplja, šećerna trska, duhan. Uzgajaju se goveda, svinje, ovce, bivoli, jakovi i perad, a značajnu ulogu ima i ribolov. Glavni industrijski proizvodi su: željezo, čelik, cement, brodovi, građevinski materijal, kemikalije, obuća, porculan, hrana, igračke, namještaj, papir.

Uglavnom se izvoze strojevi, elektrooprema, tekstil i konfekcija, oružje, obuća, igračke, računala, ugljen. Glavninu uvoza čine industrijski strojevi, vozila, nafta i derivati, plastika i roba široke potrošnje. Kina najviše trguje sa SAD-om, Japanom, Europskom unijom, Tajvanom, Rusijom, Singapurom, Malezijom i Republikom Korejom.

Novčana je jedinica juan (yuan renminbi, oznake Y i CNY; 1 juan = 10 jiaoa = 100 fena)

M@RCHELLO · MUSIC WIZZARD

Stanovništvo
Prema popisu stanovništva Kina je 1953. imala 590.194.715 stanovnika, a 2000. godine 1.265.830.000 stanovnika (bez Hong Konga i Macaa). Po broju stanovnika Kina je prva zemlja u svijetu. Prosječni godišnji porast broja stanovnika iznosi 1,07%. Po mjerenjima iz 2001. natalitet je 13,4‰, mortalitet 6,4‰, a smrtnost dojenčadi 39‰. Stanovništva u dobi do 14 g. ima 22,9%, od 15 do 64 g. 70,1%, a starijih od 64 g. 7%. U poljoprivredi, šumarstvu i ribarstvu zaposleno je 45,2% radne snage, u rudarstvu, industriji i građevinarstvu 17,3%, a u uslužnim djelatnostima 37,5% st. Nepismeno je 6,7% stanovništva. Kina ima 204 sveučilišta i 1225 visokih škola. Čak 40 gradova ima više od 1 mil. st. Uz Peking (Beijing) najveći su gradovi: Shanghai, Tianjin, Wuhan, Harbin, Shenyang, Dalian. U gradovima živi 36,1% stanovništva.

Gustoća prosječno iznosi 132,2 st/km². Najrjeđe naseljen prostori su zapadni dio Tibeta s 1 st/km², Unutrašnja Mongolija s 20 st/km², i Xinjiang-Uygur s 11 st/km². U području srednjeg i donjeg toka rijeka Yangtze i Huang He gustoća je 200 do 600 st/km². Delta Yangtzea, okolica Guangzhoua i neki dijelovi pokrajine Sichuana imaju više od 1000 st/km². Neravnomjerna se gustoća stanovništva pokušala riješiti već početkom 20. st. kada je 1910. oko 10.000.000 osoba preseljeno u Mandžuriju. Seobe su se ponavljale 1960-ih i 1970-ih naseljavanjem gotovo pustih sjevernih i zapadnih krajeva. Znatan se broj Kineza iselio u velegradove jugoistočne Azije, u Ameriku i Australiju. Procjenjuje se da izvan Kine živi oko 50 milijuna Kineza, kojih je osim u Hong Kongu i na Tajvanu najviše u Singapuru, Maleziji, Indoneziji, Tajlandu, te u SAD-u, Australiji i Kanadi.

M@RCHELLO · MUSIC WIZZARD

Jezik i religija
Službeni je jezik kineski. Tradicionalna su kineska vjerovanja, koja su okupljala i najveći broj stanovnika: daoizam (taoizam), konfucijanizam i budizam. Ta su se tri filozofsko-religijska sustava kroz povijest međusobno prožimala. U Tibetu je raširen poseban oblik budizma, tibetski budizam. Prema procjeni iz 1997. oko 63,1% stanovnika jesu nereligiozni i ateisti, 20% taoisti i pripadnici kineskih tradicionalnih vjerovanja, 8,4% budisti, 5,6% kršćani, 1,5% muslimani i 1,1% ostali.

Manjinski narodi
Osim Kineza, koji čine oko 91,9% stanovništva, u Kini živi 55 naroda na koje otpada 8,1% stanovnika. Najbrojniji su narodi:

iz tibetsko-burmanske skupine: Yi (7.310.000), Tibetanci (5.110.000), Bai (1.770.000), Tujia (6.350.000), Hani (1.400.000) i Lisu (640.000)
iz tajske skupine Zhuang (17.230.000), Bouyeji (2.830.000), Dong (2.800.000), Li (1.240.000) i Dai (1.140.000)
iz skupine Miao-Yao: Miao (8.230.000), Yao (2.370.000) i She (700.000)
iz turkijske skupine: Ujguri (8.030.000) i Kazasi (1.240.000)
iz mongolske skupine: Mongoli (5.350.000)
iz mandžursko-tunguske skupine: Mandžurci (10.930.000)
iz mon-kmerske skupine: Va (390.000).
Posebne skupine čine kineski muslimani Hui (9.570.000) i Korejci (2.140.000).