Leskovac

pinkie · Prijatelj foruma

Leskovac se nalazi na maloj reci Veternici, u podnožju brda Hisar, u centralnom delu leskovačke kotline, na nadmorskoj visini od 225 metara.

U 144 naselja i samom gradu leskovačke opštine, prema poslednjim podacima, živi 162.000 stanovnika. Po broju naselja, leskovačka opština je najrazuđenija u Srbiji. Na svakom kilometru kvadratnom živi 158 stanovnika, ali je primećeno da poslednjih godina beleži negativnu stopu prirodnog priraštaja. Posle Niša, grad Leskovac u kome živi 70.000 stanovnika, najveći je na jugu Srbije.

Leskovac je udaljen od Beograda 290 kilometara, a godišnja prosečna temperatura je 11,3 stepena.
Najstariji tragovi života u ovom kraju potiču iz 2.000 godine pre n.e. Ovaj kraj su najpre nastanjivali Dardanci, a od VI i VII veka naseljavaju Sloveni.

Naučnici tvrde da se istorija ovoga kraja može sigurnije da prati od XII veka n.e. kada je srpski župan Stefan Nemanjić od vizantijskog cara dobio na poklon Dubočicu, kako je vekovima nazivana ova oblast. Najstariji zapisani pomen Leskovca potiče iz XIV veka i tada se ovo mesto opisuje kao veliko selo.

Po legendi se smatra da se ispod brda u blizini sadašnjeg grada nalazilo jezero, ali je došlo do njegovog sušenja i tu je iznikla biljka leskova. Po njoj je i naselje dobilo ime Leskovac i to pre 600 godina, ali je u vreme turske vladavine nadenuto u Hisar od istoimene turske reči što znači tvrđava.

U vreme vladavine Turaka ovo mesto je bilo sedište nahije po imenu Dubočica. Sredinom XIX veka Leskovac je po veličini bio drugi grad u Srbiji, posle Beograda, a beleži se da je imao 13 fabrika tekstila, pa je zato kasnije i dobio ime "Srpski Mančester" i po tom "drugom imenu" se često pominje u sredstvima javnog informisanja.

Leskovac je danas centar Jablaničkog okruga u čijem su sastavu i opštine Bojnik, Medveđa, Lebane, Vlasotince i Crna Trava. Iako ekonomski ozbiljno posustao, Leskovac je i dalje privredni i kulturni centar Jablaničkog okruga u kome, pored velikog broja srednjih škola, postoje dve više (Ekonomska i Tekstilna) i jedan fakultet - Tehnološki, koji obrazuje studente u sastavu Niškog univerziteta.

pinkie · Prijatelj foruma

evo polozaja leskovca i poneka slicica

pinkie · Prijatelj foruma

Leskovac je administrativni, politički, ekonomski, obrazovni i kulturni centar Jablaničkog okruga.

Leskovac se nalazi 288 km jugoistočno od Beograda,160 km severno od Skoplja, u središtu leskovačke kotline čija je površina oko 2250 km2.

Nadmorska visina Leskovca je 225 m.

Koordinate Leskovca su:

Severna geografska širina 42� 59′
Istočna geografska dužina 21� 57′

Leskovac okružuju planine: Babička Gora, Seličevica, Radan(1409m), Kukavica (1441 m) i Čemernik (1638 m).

Kroz leskovačku kotlinu prolaze rečni tokovi Južne Morave, Veternice, Jablanice i Vlasine. Sam grad Leskovac se nalazi na obalama Veternice.

Opštinu Leskovac čine 144 naseljena mesta, od kojih su tri gradskog tipa:Leskovac, Grdelica i Vučje.

pinkie · Prijatelj foruma

Najraniji tragovi života ljudi na ovom području potiču iz mlađeg kamenog doba ili neolita, oko 3000. godine pre nove ere. Arheološka nalazišta iz ovog vremena su mnogobrojna kao i iz kasnijih praistorijskih perioda (bakarnog, bronzanog i gvozdenog) i vremenski se prostiru do početka rimskog osvajanja ove teritorije u II veku pre nove ere. Svedoče nam o značaju ove kotline kao raskrsnice puteva i dodira različitih kultura praistorijskih plemena. Od 800. godine pre nove ere do rimskog osvajanja ne mogu se konstatovati veće promene u materijalnoj i duhovnoj kulturi na ovom području tako da se ovaj vremenski period vezuje za kulture paleobalkanskih etničkih grupa, Ilira zapadno i Tračana istočno od Morave. Ovde su živeli Dardanci, jedno od mnogobrojnih ilirskih plemena poznato po stočarstvu i ratobornosti.

Uostalom, karakteristika ovog perioda su stalni sukobi između plemena kao i sukobi sa makedonskim vladarima, a kasnije i sa Rimljanima.

Posle više bezuspešnih pohoda i nastojanja da se pokore ilirska plemena, Rimljani su tek u I veku nove ere uspeli da ovladaju ovim područjem i da ga uključe u svoj sistem upravne i vojne organizacije posle čega će nastupiti romanizacija stanovništva i eksploatacija žitarica i rudnog bogatstva. Ova teritorija se nalazila u sastavu Dardanije kao dela rimske provincije Gornje Mezije. Početkom V veka, posle podele Rimskog Carstva, Gornja Mezija se nalazi u sastavu Istočnog Carstva i zauzima jednu od važnijih pozicija u odbrani od nasrtaja raznih plemena sa severa. Tek je car Justinijan I (527.-565.) uspeo da reorganizuje odbranu organizovanjem unutrašnjeg limesa i sređivanjem teških prilika u carstvu stvaranjem jedinstvene crkvene organizacije.

Posle pada Sirmijuma sedište arhiepiskopije i prefekta Ilirske prefekture postaje Justinijana prima ili Caričin grad čiji se nastanak vezuje za 535. godinu. Ovaj grad egzistirao je do 613. godine kada je razrušen i više nikada u njemu nije obnovljen život zbog stalne opasnosti od slovenskih plemena. U tom periodu omogućeno je i stalno naseljavanje Srba i Hrvata na Balkanu. Slovensko pleme koje je naseljavalo ovo područje nije poznato ali se zna da je priznavalo vizantijsku vlast, da su imali samoupravu sa knezovima na čelu, da su primili hrišćanstvo u drugoj polovini IX veka i da su stalno bili na vetrometini sukoba Vizantije, Srpske države na zapadu i Bugarske na istoku. Međutim, zbog slovenskog porekla većinskog dela stanovništva, ova teritorija je oduvek smatrana srpskom.

Od početka vladavine Stefana Nemanje (1168.-1196.), područje u okolini Leskovca, prema vizantijskim izvorima, poznato je pod imenom Glubočica ili Dubočica i koju su vizantijski carevi koristili kao poklon pojedinim srpskim županima ili članovima njihovih porodica za pokazanu lojalnost. Stefan Nemanja je 1165. godine ovu teritoriju dobio na poklon od cara Manojla Komnina.

Postoji predanje da je ova teritorija dobila ime po močvarnom terenu između Leskovca i sela Strojkovca koji je bio karakterističan po dubokom blatu ili glibu pa otuda ime Glbočica, a kasnije, zbog prideva dubok ustalilo se ime Dubočica. U nastavku predanja, posle isušivanja ovog terena ostalo je mnogo leske po kojoj je i sam grad dobio ime. Za razliku od predanja postoje pisani tragovi o prvom pomenu Leskovca kao naseljenog mesta početkom XIV veka, a prvi pomen Leskovca kao gradskog naselja potiče iz 1398. godine.

Od 1454. godine ovo područje ulazi u sastav Osmanskog Carstva (za taj period se vezuje herojska odbrana vojvode Nikole Skobaljića kod sela Banje), a u administrativno-teritorijalnoj podeli pripada Kruševačkom sandžaku kao nahija i kao kadiluk. Tada Leskovac dobija izrazito orijentalni karakter.

Za vreme prvog srpskog ustanka odbeglo stanovništvo učestvuje u borbama pod komandom Ilije Strele, a posle propasti ustanka, tokom XIX veka sve do oslobođenja, zabeleženi su mnogobrojni samostalni istupi stanovništva protiv bezobzirnih nameta i poreza od strane spahija. Srpska vojska je oslobodila Leskovac 11. decembra 1877. godine.

Uključivanjem ovog područja u privredni i administrativni sistem Srbije stvoreni su uslovi za brži ekonomski razvoj. Prva tekstilna fabrika formirana je u Strojkovcu 1884. godine, a 1888. godine formiran je i prvi novčani zavod (Leskovačka udeoničarska štedionica) koji će predstavljati začetak leskovačke industrije i bankarstva.

Međutim, prvi svetski rat i trogodišnja okupacija Bugarske zaustaviće dalji razvoj Leskovca. Za vreme okupacije, kao i za vreme trajanja Topličkog ustanka, Leskovac i okolina pretrpeli su velike ljudske i materijalne gubitke od strane Bugara. Najveći broj stanovnika streljan je ili na surov način ubijen u Surdulici i Arapovoj dolini.

Leskovac je oslobođen 7. oktobra 1918. godine. Posle oslobođenja nastaje privredni procvat ovog područja, a naročito procvat tekstilne industrije, koji će trajati sve do početka ekonomske krize 1932. godine. Međutim, mora se napomenuti da su i druge industrijske grane bile razvijene kao što su npr. prerada poljoprivrednih proizvoda i voća, hemijska industrija i dr. U vreme privredne krize privreda će se delimično oporaviti, ali nikada neće zablistati starim sjajem kao kada je Leskovac važio za srpski Mančester. Drugi svetski rat zaustaviće svaki dalji pokušaj u tom pravcu.

Tokom rata, Leskovčani su dali veliki doprinos borbi protiv okupatora učešćem. Tokom ratnih operacija, 6. septembra 1944. godine, Leskovac je bio intenzivno bombardovan od strane savezničke avijacije. Računa se da je u tom bombardovanju poginulo preko 1500 ljudi i da je učinjena velika materijalna šteta gradu i okolini.

Leskovac je oslobođen 11. oktobra 1944. godine. Posle rata dolazi do obnove i izgradnje razrušenog grada, ali posledice bombardovanja osećale su se duže vreme po oslobođenju. Iako u teškoj situaciji, suočen sa nedostatkom sirovina i delova za pokretanje mašinskih postrojenja, kao i zbog planskog razvoja ostalih delova Jugoslavije, Leskovac nesebično pomaže privrednom razvoju ostalih regiona po cenu svog stagniranja.

Danas je Leskovac centar Južnomoravskog regiona, koji po svojim privrednim resursima i tradicijom predstavlja ogroman potencijal za dalji razvoj n juga Srbije. U prvom planu je razvoj hemijske i farmaceutske industrije, kao i intenzivna poljoprivredna proizvodnja.

pinkie · Prijatelj foruma

Leskovac i njegova šira okolina imaju umereno kontinentalnu klimu.

Srednja godišnja temperatura se kreće oko 11,3� C.

Godišnje prosečne padavine iznose 620,7 mm vodenog taloga po m2.

Leti Leskovac ima prosečno 44 sunčana dana, a zimi 29 dana sa snegom.

Najtopliji mesec je jul, a najhladniji januar.

Mali je broj dana u godini kada u Leskovcu duva vetar i uglavnom je to severac slabe jačine.

pinkie · Prijatelj foruma

Znamenitosti

Kod sela Prekopčelica, osam kilometara od Lebana, a trideset od Leskovca, nalazi se vizantijski grad koji je pripadao Justinijanu I.

Samo nalazište prostire se na platou od 42.000 m2. Grad je okružen bedemima i deli se na episkopski, srednji i južni deo grada. Naselje je bilo u vezi sa episkopskim delom - akropoljem (utvrđeni deo grada). U istom delu nalazi se episkopska crkva sa krstionicom (baptisterijom) i episkopska palata. Episkopska crkva je trobrodna i duga je oko 70 m. U njenom zapadnom delu nalazi se bazen -cisterna uklesana u kamenu, povezan sa glavnim vodovodom koji je polazio sa Petrove gore, udaljene od Caričinog Grada oko 16 km.

Episkopsku palatu i baziliku odvaja ulica sa tremovima, koja vodi prema istočnoj gradskoj kapiji i preseca forum koji je kružnog oblika.

U severoistočnom, episkopskom delu grada nalazi se bazilika sa kriptom (grobnicom). Ulica koja od foruma vodi na jug oivičena je zgradama za stanovanje.

U južnom delu grada otkrivena je bazilika sa transeptom. Pod ove građevine ukrašen je mozaikom u devet nijansi boja, a jedan od kapitela stuba nosi monogram Justinijana l. Van bedema, u ovom delu grada, nalaze se terme (kupatila) povezane sa gradom preko istočne kapije u donjem delu grada.

Ulice i trg bili su popločani velikim blokovima obrađenog kamena, a sa strane su imali tremove koje su držali stubovi. Ispod otkopanih ulica, kao i pored nekih građevina, nalaze se ostaci kanalizacije.

Caričin Grad je u VI veku bio administrativno-upravni i crkveni centar vizantijske oblasti na Balkanu. Zna se da je bio veći grad i jako vojno utvrđenje, o čemu svedoči i sistem fortifikacija.

Istočno od samog grada, preko Caričinske reke, na mestu gde se danas nalaze crkva i konak, bilo je vojno utvrđenje u sklopu odbrambenog sistema Caričinog Grada. Na samoj Caričinskoj reci i danas se nalaze ostaci vodene brane što dokazuje da su ljudi još u ta stara vremena koristili vodenu snagu. Caričin Grad, VI vek Mozaik

Skobaljić-grad

Iznad električne centrale u Vučju nalazi se tvrđava Nikole Skobaljića poznata u narodu kao Skobaljić-grad. Sastoji se iz dva dela: iz tvrđave u užem smislu i iz jednog dvorišta. Dvorište je ograđeno sa severne strane posebnim zidom, sa zapadne strane zidom tvrđave, a visoka i strma obala Vučjanke pružala mu je sigurnu zaštitu sa istočne i južne strane.

Grad ima oblik nepravilnog četvorougla: severna strana u dužini preko 32 m, južna oko 26 m, istočna preko 20 m, i zapadna oko 27 m. Na jugoistoku ovog kvadrata nalaze se ostaci kule koja je, verovatno, služila kao osmatračnica. Ona većim, četvrtastim delom, ulazi u dvorište, a manjim, pravougaonim, u tvrđavu. Na severozapadnoj strani tvrđave postojala je četvrtasta kula čije su unutrašnje strane duge po 10,25 m, i debljine zidova 1,50 do 1,70 m.

Kula je imala spratove jer se u zidovima vide rupe za grede, a ne zna se koliko je prvobitno bila visoka. Danas je očuvana, na severu i jugu u visini od oko pet metara, a na istoku i zapadu u visini od 2,50 m. Severni zid ove kule čini deo severnog zida tvrđave u užem smislu. Na zapadnoj strani tvrđave, pored glavnog zida, postoje još dva debela zida koji su slepljeni jedan uz drugi i verovatno dozidani. Na toj strani je, svakako, bio i ulaz u tvrđavu jer je tu prilaz u vidu ćele rampe. To je i najlakši prilaz tvrđavi, pa je i sa te strane bilo najviše osiguranja.

U Skobaljićevom gradu od srednjovekovnih predmeta nađeni su: jedan žrvanj-mlin, jedna strela, jedan gvozdeni ukras za konja i dr. Skobaljić-grad

Kuća Šop-Đokića

Ova zgrada se nalazi na Masarikovom trgu, u Leskovcu. Stara je preko 120 godina. Ima jedan sprat i trem koji služi kao zaštita ulaza, a to je i jedini ukras ove zgrade. Zgrada u prizemlju je skoro bez otvora. Ulaz se nalazi ispod divanane. Podrum je prilično velik i zahvata veću polovinu prizemlja. Najlepše se prostorije nalaze na spratu. U najvećoj sobi je izvanredno urađena tavanica u duborezu. Takvih tavanica ima vrlo malo. Različito obrađene rozete su na okvirima prozora, vrata, ogradi, stepeništu i drugim mestima. Veoma su zanimljivi kapci koji imaju dva dela: jedan se spušta, a drugi vertikalno diže. Zgrada je obnovljena i dograđena. U istom stilu podignut je i drugi deo zgrade. Tako današnja zgrada predstavlja jednu celinu i daje sliku prvobitno podignute zgrade. U njoj su smešteni Samoupravna interesna zajednica usmerenog obrazovanja i Turistički savez opštine Leskovac. Šop-Đokićeva kuća

Manastiri i crkve
Crkva i crkveni konak u Rudaru

U neposrednoj blizini Leskovca, četiri kilometra udaljen, nalazi se manastir Rudare, sada parohijska crkva. Stara crkva po arhitektonskim osobenostima svakako potiče iz vizantijskog perioda. To je veoma izdužena (longitudinalna) jednobrodna građevina zasvedena poluobličastim svodom. Zidovi su debeli i građeni od pritesanog kamena. Gornji sloj živopisa je veoma kvalitetan i nastao je u XVII veku. Pod njim je stariji, srednjovekovni sloj, koji je delimično otkriven i čije se hronološko određenje još uvek ne može izvršiti. Iznad ulaznih vrata nalazi se urezana 1799. godina, što je svakako, datum obnove crkve. U porti rudarske crkve nalazi se impozantna zgrada naše profane građanske arhitekture balkanskog stila, tzv. Rudarski konak. Vreme njegovoga podizanja nije poznato. Misli se da je to bilo pre više stotina godina. Zgrada ima prizemlje i sprat. Osnova zgrade je u obliku slova "T". Postoji i veliki doksat ispod koga se ulazi u prizemlje, zatim veliki hol i drvene stepenice koje vode na sprat. Na spratu je veliki hol uz koji se nalazi doksat. On je za dva stepenika uzdignut od nivoa sprata. Naročito je interesantna spoljašnjost konaka, baš zbog izbačenog doksata. Sačuvan je veliki dimnjak, pa i drveni kapci na spratu. Kapci su iz dva dela od kojih se jedan spušta a drugi podiže. Ovaj konak je najlepši te vrste u Srbiji. Rudarski konak

Stara leskovačka crkva

Ova zgrada kao daje propala u zemlju pod teškim teretom ćeramidnog krova. Po natpisima se može zaključiti da je zidana početkom XIX veka. Činjenica da je ukopana u zemlju da ne bi pala u oči Turcima, kazuje da je zidana pre prvog srpskog ustanka. Arhitektura nije značajna, ali je specifično što u njoj i danas postoji ozidan odžak što nije karakteristično za naše crkve. Leskovčani nisu imali svoju crkvu već su išli u okolne. Zaplašeni pretnjama Turaka - meštana da će srušiti tu "đaursku bogomolju", oni su se dosetili da u crkvi načine ognjište i dimnjak. Kad se Turci okupe i upitaju: "A, bre rajo, šta to gradite?" - Leskovčani odgovaraju: "Lepi aga, gradimo kuću našem popu".

Ikonostas je urađen u duborezu od šimširovog drveta. Kako kaže narodno predanje, taj ikonostas je radio neki doseljenik iz Makedonije po imenu Zašma. U crkvenoj porti i u tremu ima dosta grobova iz prošlosti. Crkva je nekoliko puta obnavljana. crkva u Leskovcu

Manastir Babičko

Nalazi se deset kilometara od Pečenjevca, preko Južne Morave na Babičkoj gori. Manastir je posvećen Uspenju Presvete Bogorodice. Sagrađen je u turskom periodu, verovatno u XVI veku, jer iz tog vremena potiče i fresko-ansambl koji se u njemu nalazi. Freske su slične onima iz jašunjskog sv. Jovana. Dobar deo fresaka je prekriven krečnim slojem. Ikonostas je iz XIX veka. Kraj manastira je podignuta česma izginulim ratnicima 1912. - 1918. godine. Na česmi je velika bela mermerna ploča sa upisanim imenima izginulih ratnika. U blizini je zgrada manastirske škole iz 1868. godine. Ona spada u red najstarijih manastirskih škola leskovačkog kraja.

Manastir je u prošlosti imao značajnu ulogu u istorijskim zbivanjima ovoga kraja.

Crkva u Kumarevu

Udaljena je pet kilometara od Leskovca. U ozidanom dvorištu su dve crkve: stara i nova. Stara crkva je podignuta oko 1800. godine, a živopisana je 1803, za vreme arhiepiskopa Makarija. Slikarstvo je primitivno, ali ipak zaslužuje pažnju s obzirom na to da je nastalo u vreme Karađorđevog ustanka.

Jašunjski manastiri

Severoistočno od Leskovca, na udaljenosti od 20 km, nalaze se Jašunjski manastiri posvećeni sv. Bogorodici Vavedenja i sv. Jovanu Krstitelju.

Manastir sv. Bogorodice Vavedenja je podignut 1499. godine kao zadužbina monahinja Ksenije, Teofe, Marije i Marte. Građen je od pritesanog kamena nepravilnog oblika, a arhitektura je jednostavna. To je jednobrodna građevina sa prvobitnim narteksom, zasvedena poluobličastim svodom, sa apsidom na istočnoj strani, polukružnom spolja i iznutra. Na istočnom zidu priprate sačuvana je scena Vavedenja Bogorodičinog, u luneti iznad ulaza u naos, jedna od najlepših kompozicija u fresko-slikarstvu s kraja XV veka i donatorska kompozicija monahinje Ksenije, koja u rukama drži model crkve, sa monahinjama Teofom, Marijom i Martom.

Manastir Svete Bogorodice

Crkvu sv. Jovana Krstitelja sagradio je 1517. godine Andronik Kantakuzen. Ona je veća i arhitektonski daleko lepša od crkve Vavedenja Bogorodičinog. Fasada je spolja ukrašena naizmeničnim redanjem obrađenog kamena i opeke i predstavlja po lepoti pravi biser među spomenicima u XVI veku. To je jednobrodna građevina sa narteksom, zasvedena poluobličastim svodom i sa oltarskom apsidom polukružnom spolja i iznutra. Fresko-ansambl je veoma kvalitetan, pogotovo onaj iz 1524. godine. Preko prvobitnog sloja 1693. godine je naslikan drugi, a 1902. godine živopis je obnavljan krečnom bojom. Na spoljašnjem plafonu pokrivenog trema crkve nalazi se velika kompozicija Strašnoga suda, koja je zanimljiva prevashodno sa aspekta etnologije.

pinkie · Prijatelj foruma

Vidne tragove u kulturno-obrazovnom i prosvetnom radu svojim boravkom u Leskovcu ostavili su književnik Radoje Domanović, kompozitor Stanislav Binički i čitava plejada vrsnih poslenika u obrazovanju i kulturi, profesora univerziteta i drugih naučnih radnika.

U gradu radi više ustanova međuopštinskog i regionalnog značaja. Medu njima se posebno ističu: Narodna biblioteka (osnovana 1869. godine), Narodno pozorište (1896.) koje od 1926. godine radi kao profesionalno, a danas je poznato kao "pozorište bez blagajne" - "pozorište svih - pozorište za sve". Narodni muzej u Leskovcu ima najsavremeniju stalnu muzejsku postavku i Galeriju sa umetničkim ostvarenjima istaknutih slikara iz grada i zemlje (Jovan Bijelić, Čelić, Srbinović, Veličković, Vrbić i dr.).

Kulturni centar, Centar za ekonomiku i domaćinstvo i Dom kulture mladih "Žika Ilić Žuti", ostvaruju veoma raznovrstan program. Tu su zatim, Istorijski arhiv, kao i radna organizacija za prikazivanje filmova "11. oktobar".

Građane Leskovca o svim zbivanjima u društveno-ekonomskom, kulturnom i sportskom životu uspešno informišu nedeljni list "Naša reč" i Radio-Leskovac.

Razvijena je i izdavačka delatnost, kojom se veoma uspešno bave Narodni muzej i Književni klub "Glubočica". Među mnogobrojnim izdanjima Narodnog muzeja posebnu pažnju zaslužuje "Leskovački zbornik" koji izlazi neprekidno 26 godina, i "Naše stvaranje", časopis za nauku, književnost, društvena pitanja, kulturu i umetnost.

Osnovne organizacije u kulturi organizatori su značajnih stalnih i povremenih manifestacija - festivala, smotri, likovnih izložbi i si., koje uveliko prevazilaze lokalne okvire.

pinkie · Prijatelj foruma

U tradiciji dugoj 40 godina, turistička organizacija opštine Leskovac je kao javna služba ovlašćena da vrši poslove razvoja, unapređenja, očuvanja i zaštite turističkih vrednosti i turizma na teritoriji opštine Leskovac.

Do 1995. godine ova organizacija je imala naziv Turistički savez opštine Leskovac, a od 1995. je Turistička organizacija.

Pored informativno-propagandne i promotivne aktivnosti, Turistička organizacija Leskovca se bavi organizovanjem raznih manifestacija , kao što su: Leskovačko leto, Roštiljijada, Doček Nove Godine na trgu, Karavan Roštilja, itd.

LESKOVACKO LETO

Tokom leta, u večernjim časovima, Turistička organizacija Leskovca organizuje ovu manifestaciju, bogatu kulturno-umetnickim, zabavnim, i sportskim sadržajima.

ROSTILJIJADA

Roštiljijada je turistička manifestacija po kojoj je Leskovac poznat širom naše zemlje Tradicionalno se održava svake godine od 1990. sredinom septembra, i traje nedelju dana. Festival roštilja jedinstven je u svetu sa posetom od preko 200 000 gostiju.Ugostitelji iz Leskovca, kao i iz cele zemlje imaju priliku da pokažu svoje kulinarsko umeće i da se takmiče u pripremi jela sa roštilja. Žiri odlučuje ko je u tome najbolji, tj. ko će poneti laskavu titulu pobednika Leskovačke Roštiljijade.

pinkie · Prijatelj foruma

Leskovac je i grad sportista, sa dugom i bogatom tradicijom. Najstarija sportska organizacija je Streljačka družina "Sveti Kralj Milutin", osnovana 1887. godine, zatim slede Gimnastičke društvo "Dušan Silni" (1896), Društvo za borenje (1897-mačevanje, rvanje i gimnastika, kao dopunski sport), Konjički klub (1898). Između dva svetska rata osnovan je i fudbalski klub, zatim aeroklub, atletsko, stonotenisko, biciklističko, šahovsko, boksersko, planinarsko i smučarsko društvo, a 1926. godine formira se i prvi klub Roma u Jugoslaviji (FK "Veternica"), koji danas, pored klupskih prostorija, ima i prostorije za kulturno-umetnički rad.

U Leskovcu je razvijena i aktivnost u masovnim oblicima fizičke kulture (Radničke sportske igre, Olimpijske igre seoske omladine, Olimpijske sportske igre školske omladine i pionira), u kojima godišnje učestvuje preko 40.000 takmičara-amatera. Materijalnu osnovu fizičke kulture čine 174 razna sportska objekta na teritoriji opštine, od čega je 38 u gradu. Od njih treba posebno izdvojiti Halu sportova, nov, funkcionalni objekat, sa 5.300 m2 korisne sportske površine.

pinkie · Prijatelj foruma

evo jos jedne lepe slike

BesnoPile · Početnik Domaćeg.de

Pinkie mori devojko, totalno si pukla be sas ove poruke i slike ali ipak alal ti vera zemljakinjo sto promovises NAS LESKOVAC.....Sto juznije to VESELIJE!!

pinkie · Prijatelj foruma

hvala besno pile Wink

nadam se da ti se zaista dopala prezentacija..trudicu se da dodam jos postova cim budem nasla Mr. Green